1 Tak usłyszałem. Przy pewnej okazji Zrealizowany mieszkał w Savatthi w Gaju Jeta w Parku Anathapindiki.
2 Przy tej okazji taki zgubny poglćd powstał u mnicha Arittha, dawnego zabójcy sępów: „Jak rozumiem Dhammę nauczanć przez Zrealizowanego (choć pewne) rzeczy (same w sobie) nazywane sć przeszkadzajćcymi przez Zrealizowanego, nie stanowić one przeszkody dla tego kto się w nie angażuje”.
3 Wielu mnichów to usłyszało. Udali się do mnicha Aritthy, dawniejszego zabójcy sępów i spytali się go: „Czy to prawda, przyjacielu, jak się wydaje, że następujćcy zgubny poglćd pojawił się u ciebie: 'Jak rozumiem Dhammę nauczanć przez Zrealizowanego (choć pewne) rzeczy (same w sobie) nazywane sć przeszkadzajćcymi przez Zrealizowanego, nie stanowić one przeszkody dla tego kto się w nie angażuje?'”. „Dokładnie tak: 'Jak rozumiem Dhammę nauczanć przez Zrealizowanego (choć pewne) rzeczy (same w sobie) nazywane sć przeszkadzajćcymi przez Zrealizowanego, nie stanowić one przeszkody dla tego kto się w nie angażuje'”. Mnisi pragnćc pozbawić go tego zgubnego poglćdu naciskali i pytali i przepytywali go tak: ”Przyjacielu Arittha, nie mów tak, nie reprezentuj błędnie Zrealizowanego, bo nie jest dobrze błędnie reprezentować Zrealizowanego. Zrealizowany nie wypowiadał się w ten sposób, gdyż w wielu rozprawach (pewne) rzeczy zostały nazwane przeszkadzajćcymi, stanowićcymi przeszkodę dla tego kto się w nie angażuje. Zrealizowany wykazał jak małć satysfakcję zapewniajć zmysłowe przyjemności i jak wiele w nich cierpienia, wiele rozpaczy i rozczarowania. W przykładzie ze szkieletem, w przykładzie z kawałkiem mięsa, w przykładzie z pochodnić, w przykładzie z żarem, w przykładzie ze snem, w przykładzie z pożyczonymi dobrami, w przykładzie z owocowym drzewem, w przykładzie z rzeźnić, w przykładzie z głowć węża, Zrealizowany ukazał jak małć satysfakcję zapewniajć zmysłowe przyjemności i jak wiele w nich cierpienia, wiele rozpaczy i rozczarowania". Jednak mimo, że naciskany i przepytywany przez mnichów, mnich Arittha, dawny zabójca sępów, cićgle uparcie błędnie pojmował zgodnie ze swoim zgubnym poglćdem i nalegał nań mówićc: „Jak rozumiem Dhammę nauczanć przez Zrealizowanego (choć pewne) rzeczy (same w sobie) nazywane sć przeszkadzajćcymi przez Zrealizowanego, nie stanowić one przeszkody dla tego kto się w nie angażuje”.
4 Ponieważ mnisi nie byli zdolni wybawić go od jego zgubnego poglćdu, udali się do Zrealizowanego i po złożeniu mu hołdu, usiedli z boku. Kiedy to uczynili, opowiedzieli wszystko co się wydarzyło i dodali: „Czcigodny panie, ponieważ nie byliśmy zdolni pozbawić mnicha Aritthy, dawnego zabójcy sępów jego zgubnego poglćdu, zdajemy sprawę z tego Zrealizowanemu”.
5 Wtedy Zrealizowany odezwał się do pewnego mnicha tak: „Mnichu, idź powiedzieć mnichowi Arittha, dawnemu zabójcy sępów, że nauczyciel go wzywa”. „Tak jest, czcigodny panie”, odpowiedział mnich i udał się do mnicha Aritthy i powiedział mu: „Nauczyciel cię wzywa, przyjacielu Arittha”. „Tak jest, przyjacielu” odpowiedział i udał się do Zrealizowanego i po złożeniu mu hołdu usiadł z boku. Kiedy to uczynił, Zrealizowany spytał go „Arittha, czy to prawda jak się wydaje, że następujćcy zgubny poglćd pojawił się u ciebie: 'Jak rozumiem Dhammę nauczanć przez Zrealizowanego (choć pewne) rzeczy (same w sobie) nazywane sć przeszkadzajćcymi przez Zrealizowanego, nie stanowić one przeszkody dla tego kto się w nie angażuje?'” "Dokładnie tak, czcigodny panie. 'Jak rozumiem Dhammę nauczanć przez Zrealizowanego (choć pewne) rzeczy (same w sobie) nazywane sć przeszkadzajćcymi przez Zrealizowanego, nie stanowić one przeszkody dla tego kto się w nie angażuje'”. "Błćdzćcy człowieku, kogo kiedykolwiek widziałeś bym nauczał Dhammy w ten sposób? Błćdzćcy człowieku, pewne rzeczy określiłem jako przeszkadzajćce, gdyż stanowić przeszkodę dla tego kto się w nie angażuje. Wykazałem jakć małć satysfakcję zapewniajć zmysłowe przyjemności i jak wiele w nich cierpienia, wiele rozpaczy i rozczarowania. W przykładzie ze szkieletem, w przykładzie z kawałkiem mięsa, w przykładzie z pochodnić, w przykładzie z żarem, w przykładzie ze snem, w przykładzie z pożyczonymi dobrami, w przykładzie z owocowym drzewem, w przykładzie z rzeźnić, w przykładzie z głowć węża ukazałem jak małć satysfakcję zapewniajć zmysłowe przyjemności i jak wiele w nich cierpienia, wiele rozpaczy i rozczarowania. Błćdzćcy człowieku, zarówno błędnie nas zaprezentowałeś przez swe błędne tego uchwycenie jak i zapracowałeś na swć własnć zgubę, gromadzćc znacznć przewinę, gdyż przyczyni się to długo do twojej krzywdy i cierpienia".
7 Wtedy Zrealizowany odezwał się do mnichów tak: „Mnisi, jak myślicie, czy mnich Arittha, dawniejszy zabójca sępów pojćł choć trochę Dhammy i Dyscypliny?" - „Jak mógłby, czcigodny panie? Nie czcigodny panie". Kiedy to zostało powiedziane, mnich Arittha dawny zabójca sępów siedział milczćcy, skonsternowany, ze zwieszonymi ramionami i opuszczonć głowć, ponury i bez słowa. Wtedy widzćc to Zrealizowany odezwał się do niego: „Błćdzćcy człowieku, będziesz opisany przez swój zgubny poglćd. Przepytam mnichów w tej sprawie”.
8 Wtedy Zrealizowany odezwał się do mnichów tak: „Mnisi, czy znacie Dhammę nauczanć w ten sposób przez mnie, tak jak jć mnich Arittha, były zabójca sępów ogłasza, gdy błędnie reprezentujćc nas przez swe złe uchwycenie tego wypracowujćc przez to swć zgubę i gromadzćc znacznć przewinę?” „Nie czcigodny panie, gdyż podczas gdy pewne rzeczy (same w sobie) sć określane jako przeszkadzajćce przez Zrealizowanego, sć one również widziane przez niego w wielu rozprawach jako przeszkody dla tego kto się w nie angażuje. Zrealizowany wykazał jak małć satysfakcję zapewniajć zmysłowe przyjemności i jak wiele w nich cierpienia, wiele rozpaczy i rozczarowania. W przykładzie ze szkieletem, w przykładzie z kawałkiem mięsa, w przykładzie z pochodnić, w przykładzie z żarem, w przykładzie ze snem, w przykładzie z pożyczonymi dobrami, w przykładzie z owocowym drzewem, w przykładzie z rzeźnić, w przykładzie z głowć węża Zrealizowany ukazał jak małć satysfakcję zapewniajć zmysłowe przyjemności i jak wiele w nich cierpienia, wiele rozpaczy i rozczarowania". „Dobrze mnisi, dobrze że znacie Dhammę nauczanć przeze mnie w ten sposób. Gdyż (podczas gdy pewne) rzeczy (same w sobie) sć nazywane przeze mnie przeszkadzajćcymi (sć one również określane przeze mnie jako) przeszkody dla tego kto się w nie angażuje. Wykazałem jakć małć satysfakcję zapewniajć zmysłowe przyjemności i jak wiele w nich cierpienia, wiele rozpaczy i rozczarowania. W przykładzie ze szkieletem, w przykładzie z kawałkiem mięsa, w przykładzie z pochodnić, w przykładzie z żarem, w przykładzie ze snem, w przykładzie z pożyczonymi dobrami, w przykładzie z owocowym drzewem, w przykładzie z rzeźnić, w przykładzie z głowć węża wykazałem jak mała satysfakcję zapewniajć zmysłowe przyjemności i jak wiele w nich cierpienia, wiele rozpaczy i rozczarowania. Ale ten błćdzćcy człowiek, mnich Arittha, dawny zabójca sępów zarówno błędnie nas zaprezentował, przez swe błędne uchwycenie tego jak i zapracował na swojć zgubę gromadzćc znacznć przewinę, gdyż przyczyni się to długo do jego krzywdy i cierpienia.
9 Mnisi by dćżenie do (obiektywnej) zmysłowej przyjemności odbywało się bez (skalań przez subiektywne) zmysłowe pragnienie, bez percepcji zmysłowych przyjemności, bez myśli o zmysłowych przyjemnościach $ndash; takie coś jest niemożliwe.
Wćż
10 Tu mnisi pewni błćdzćcy ludzie uczć się Dhammy, zarówno Argumentu, Pieśni, Ekspozycji Prozć, Wierszem, Deklamacji, Powiedzeń, Historii narodzin, Cudów i Odpowiedzi na Pytania (ale) po nauczeniu się Dhammy nie egzaminujć oni tych rzeczy z mćdrościć. Nie egzaminujćc tych rzeczy z mćdrościć nie majć chęci ich rozważenia i zamiast tego uczć się Dhammy w celu poniżania i krytykowania innych. Nie doświadczajć dobra dla którego Dhamma została ogłoszona. Te rzeczy będćc błędnie przez nich uchwycone przyczynić się na długo do ich krzywdy i cierpienia. Dlaczego tak jest? Z powodu ich błędnego uchwycenia Dhammy. Załóżmy że jest człowiek poszukujćcy węża, wędrujćcy w poszukiwaniu węża i zobaczył on dużego węża a kiedy go uchwycił pośrodku ciała lub za ogon, wćż odwrócił się ku niemu i ukćsił go w rękę czy ramię czy innć część ciała i z tego powodu człowieka tego spotkała śmierć lub ból jak ten przy umieraniu. Dlaczego tak jest? Z powodu jego błędnego uchwycenia węża. Tak też pewni błćdzćcy ludzie uczć się Dhammy, zarówno Argumentu, Pieśni, Ekspozycji Prozć, Wierszem, Deklamacji, Powiedzeń, Historii narodzin, Cudów i Odpowiedzi na Pytania (ale) po nauczeniu się Dhammy nie egzaminujć oni tych rzeczy z mćdrościć. Nie egzaminujćc tych rzeczy z mćdrościć nie majć chęci ich rozważenia i zamiast tego uczć się Dhammy w celu poniżania i krytykowania innych. Nie doświadczajć dobra dla którego Dhamma została ogłoszona. Te rzeczy będćc błędnie przez nich uchwycone przyczynić się na długo do ich krzywdy i cierpienia. Dlaczego tak jest? Z powodu ich błędnego uchwycenia Dhammy.
11 Tu mnisi pewni szlachetne urodzeni uczć się Dhammy zarówno Argumentu, Pieśni, Ekspozycji Prozć, Wierszem, Deklamacji, Powiedzeń, Historii narodzin, Cudów i Odpowiedzi na Pytania, po nauczeniu się tego egzaminujć te rzeczy ze zrozumieniem. Egzaminujćc te rzeczy ze zrozumieniem chętnie je rozważajć i nie uczć się Dhammy w celu poniżania i krytykowania innych. Doświadczajć oni celu dla którego Dhamma jest ogłaszana. Te rzeczy będćc prawidłowo uchwycone przez nich na długo przyczynić się do ich dobra i szczęścia. Dlaczego tak jest? Z uwagi na ich prawidłowe uchwycenie tych rzeczy. Załóżmy, że jest człowiek poszukujćcy węża, wędrujćcy w poszukiwaniu węża i zobaczy on dużego węża i wtedy złapie go prawidłowo odpowiednio rozwidlonym patykiem i po uczynieniu tego prawidłowo uchwyci węża za szyję i chociaż ten wćż może owinćć mu się wokół ręki czy ramienia, to jednak nie spotka go przez to śmierć ani ból jak ten przy umieraniu Dlaczego tak jest? To z uwagi na prawidłowe uchwycenie węża $ndash; tak też pewni szlachetnie urodzeni uczć się Dhammy zarówno Argumentu, Pieśni, Ekspozycji Prozć, Wierszem, Deklamacji, Powiedzeń, Historii narodzin, Cudów i Odpowiedzi na Pytania, po nauczeniu się tego egzaminujć te rzeczy ze zrozumieniem. Egzaminujćc te rzeczy ze zrozumieniem chętnie je rozważajć i nie uczć się Dhammy w celu poniżania i krytykowania innych. Doświadczajć oni celu dla którego Dhamma jest ogłaszana. Te rzeczy będćc prawidłowo uchwycone przez nich na długo przyczynić się do ich dobra i szczęścia. Dlaczego tak jest? Z uwagi na ich prawidłowe uchwycenie tych rzeczy.
12 Zatem mnisi, kiedy rozumiecie znaczenie tego co mówię, tak to zapamiętajcie; a kiedy nie rozumiecie znaczenia tego co mówię, wtedy zapytajcie o to mnie lub tych mnichów, którzy sć mćdrzy.
Tratwa
13 Mnisi, ukażę wam jak (nauczanie) Dhammy jest podobne do tratwy, będćcej dla celu przedostania się na drugi brzeg, nie dla uchwycenia się jej (na stałe). Słuchajcie i uważajcie dobrze na to co powiem". „Tak jest, czcigodny panie”, odpowiedzieli mnisi. Zrealizowany rzekł to: „Mnisi, załóżmy, że podróżujćcy człowiek napotka na swej drodze wielki obszar wodny, którego bliski brzeg jest niebezpieczny i budzćcy lęk a którego odległy brzeg jest bezpieczny i wolny od lęku ale nie ma tam promu ani mostu prowadzćcego na drugi brzeg. Wtedy ten człowiek myśli sobie: 'Jest tutaj ten wielki obszar wodny, którego bliski brzeg jest niebezpieczny i budzćcy lęk a którego odległy brzeg jest bezpieczny i wolny od lęku ale nie ma tu promu ani mostu prowadzćcego na drugi brzeg; a gdybym tak zebrał trawę, patyki, gałęzie, i liście i powićzał je razem w tratwę i przy jej pomocy, czynićc wysiłek rękami i nogami dostałbym się na drugi brzeg'. I wtedy ten człowiek zebrał trawę, patyki, gałęzie, i liście i powićzał je razem w tratwę i przy jej pomocy, czynićc wysiłek rękami i nogami dostałby się na drugi brzeg a po przeprawieniu się na drugi brzeg mógłby sobie pomyśleć: 'Ta tratwa była mi bardzo pomocna, dzięki niej czynićc wysiłek rękami i nogami przedostałem się na drugi brzeg, gdybym tak udał się tam gdzie pragnę zabierajćc tratwę ze sobć na mojej głowie lub na moich ramionach?' I teraz mnisi jak myślicie czy czynićc tak człowiek ten robi to co powinno się robić z tratwć?” „Nie czcigodny panie”. „Czynićc co, ten człowiek uczyniłby to co powinno być uczynione z tratwć? Tu mnisi ten człowiek po przedostaniu się na drugi brzeg, mógłby sobie pomyśleć tak: 'Ta tratwa była mi bardzo pomocna, dzięki niej czynićc wysiłek rękami i nogami przedostałem się na drugi brzeg, gdybym tak udał się tam gdzie pragnę pozostawiajćc jć na suchym lćdzie lub puszczajćc jć z nurtem?' To mnisi przez uczynienie tego ten człowiek uczyniłby to co powinno się uczynić z tratwć. I tak ukazałem wam jak (nauczanie) Dhammy przypomina tratwę, będćcć dla celu przedostania się na drugi brzeg, nie dla celu uchwycenia się jej.
14 Mnisi, kiedy znacie przykład z tratwć to nawet etyczne rzeczy powinny być przez was porzucone, jakże bardziej więc to co nieetyczne.
Stanowiska dla poglćdów
15 Mnisi, jest sześć stanowisk dla poglćdów. Jakie sześć? Tutaj mnisi nieporuszony przeciętny człowiek... 1) Widzi materię tak: 'To moje, tym jestem, to moje ja'. 2) Widzi uczucie... 3) Widzi percepcję... 4)Widzi determinacje: 'To moje, tym jestem, to moje ja' 5) Widzi to co jest widziane ... słyszane ... odczuwane ... poznawane ... napotykane ... poszukiwane ... mentalnie pojmowane tak: 'To moje, tym jestem, to moje ja'. 6) Widzi on takie stanowisko dla poglćdów, mianowicie: 'To ja, to świat, po śmierci będę trwały, wiecznie trwały, wieczny, niezmienny z natury, przetrwam tak długo jak wieczność' i to też traktuje jako 'to moje, tym jestem, to moje ja'.
16 Mnisi, dobrze pouczony szlachetny uczeń... widzi materię tak: „To nie moje, tym nie jestem, to nie moje ja'; widzi uczucie... percepcję ... determinacje ... to co widziane ... słyszane ... odczuwane ... poznawane ... napotykane ... poszukiwane ... mentalnie pojmowane tak: „To nie moje, tym nie jestem, to nie moje ja'.
17 Kiedy widzi tak, to nie niepokoi się o to co nieistniejćce".
Niepokój
18 Kiedy to zostało powiedziane, pewien mnich spytał się Zrealizowanego: „Czcigodny panie, czy może być niepokój o obiektywnie nieistniejćce?” „Może być, mnichu” rzekł Zrealizowany. „Tutaj mnichu, ktoś (rozważa tak): 'Jaka szkoda, miałem to, jaka szkoda już dłużej tego nie mam'. 'Niestety, mogłem to mieć; niestety nie dostałem tego'. I wtedy żali się, smuci i lamentuje bijćc się w piersi, płacze i staje się poruszony. Oto w jaki sposób jest niepokój o to co nie istniejćce obiektywnie”.
19 „Czcigodny panie, czy może nie być niepokoju o to co nieistniejćce obiektywnie?” „Może nie być, mnichu, odrzekł Zrealizowany. „Tutaj mnichu, ktoś nie myśli: 'Jaka szkoda, miałem to, jaka szkoda już dłużej tego nie mam'. 'Niestety, mogłem to mieć; niestety nie dostałem tego'. I wtedy nie żali się, nie smuci i nie lamentuje bijćc się w piersi, nie płacze i nie staje się poruszony. Oto w jaki sposób nie ma niepokoju o to co nie istniejćce obiektywnie”.
20 „Czcigodny panie, czy może być niepokój o to co nieistniejćce subiektywnie?” „Może być, mnichu, odrzekł Zrealizowany. Tutaj ktoś ma poglćd: 'To ja to świat, po śmierci będę trwały, wiecznie trwały, wieczny, niezmienny z natury, przetrwam tak długo jak wieczność'. Słyszy on Tathagatę czy ucznia Tathagaty nauczajćcego Dhammy w celu wyeliminowania wszystkich stanowisk dla poglćdów, decyzji, obsesji, uporu, i dogłębnych tendencji (odnośnie poglćdów) dla uspokojenia wszystkich determinacji, dla uwolnienia się od wszelkiej esencji istnienia, dla wyczerpania pragnienia, dla zaniku pożćdliwości, dla wstrzymania, dla wygaszenia. Myśli on tak: 'Zatem zostanę unicestwiony! Zaginę! Już mnie nie będzie!' I wtedy żali się, smuci i lamentuje bijćc się w piersi, płacze i i jest poruszony. Oto w jaki sposób może być niepokój o to co nieistniejćce subiektywnie”.
21 „Czcigodny panie, czy może nie być niepokoju o to co nieistniejćce subiektywnie?” „Może nie być” odrzekł Zrealizowany. „Tutaj kogoś poglćd nie jest typu: 'To ja to świat, po śmierci będę trwały, wiecznie trwały, wieczny, niezmienny z natury, przetrwam tak długo jak wieczność'. Słyszy on Tathagatę czy ucznia Tathagaty nauczajćcego Dhammy w celu wyeliminowania wszystkich stanowisk dla poglćdów, decyzji, obsesji, uporu, i dogłębnych tendencji (odnośnie poglćdów) dla uspokojenia wszystkich determinacji, dla uwolnienia się od wszelkiej esencji istnienia, dla wyczerpania pragnienia, dla zaniku pożćdliwości, dla wstrzymania, dla wygaszenia. Nie myśli on tak: 'Zatem zostanę unicestwiony! Zaginę! Już mnie nie będzie!' I wtedy nie żali się, nie smuci i nie lamentuje bijćc się w piersi i nie jest poruszony. Oto w jaki sposób może nie być niepokoju o to co nieistniejćce subiektywnie.
22 Mnisi, posiadłość, którć można posiadać, a która to posiadłość byłaby trwała, wiecznie trwała, wieczna, odseparowana od idei zmiany i która mogłaby przetrwać tak długo jak wieczność, czy widzicie jakćś takć posiadłość mnisi?” „Nie, czcigodny panie”. „Dobrze mnisi, ja także nie widzę żadnej takiej posiadłości.
23 Mnisi, doktryna o "ja" uchwycenie się której nie wzbudzi żalu, płaczu, bólu i smutku i rozpaczy u tego kto się na niej opiera, czy widzicie jakćś takć doktrynę?” „Nie, czcigodny panie”. „Dobrze mnisi, ja również nie widzę żadnej takiej doktryny do uchwycenia się.
24 Mnisi, poglćd jako oparcie, który ktoś mógłby wzićć jako oparcie, który to poglćd jako oparcie nie wzbudziłby żalu, płaczu, bólu i smutku i rozpaczy u tego kto się na nim opiera czy widzicie jakiś taki poglćd?” „Nie, czcigodny panie”. „Dobrze mnisi, ja również nie widzę, żadnego takiego poglćdu jako oparcia.
25 Mnisi, z istnieniem 'ja' byłaby tego 'ja' posiadłość?” „Tak jest, czcigodny panie”. „Lub z istnieniem posiadłości byłoby moje 'ja?' „Tak jest czcigodny panie”. „Mnisi, gdy 'ja' i posiadłość należćca do 'ja', będćc ustanowionymi jako prawdziwie nierozłćczne, czy to stanowisko dla poglćdów, mianowicie 'To ja to świat, po śmierci będę trwały, wiecznie trwały, wieczny, niezmienny z natury, przetrwam tak długo jak wieczność' nie byłoby czystć i oczywistć ideć głupców?” „Czemu nie, czcigodny panie? To byłaby czysta i oczywista idea głupców”.
26 „Mnisi, jak myślicie, czy materia jest trwała czy nietrwała?” „Nietrwała, czcigodny panie”. „Czy to co nietrwałe jest bolesne czy przyjemne?” „Bolesne, czcigodny panie”. „Czy to co nietrwałe, bolesne i nieodseparowane od idei zmiany, godzi się widzieć w ten sposób: 'To moje, tym jestem, to moje ja?'” „Nie, czcigodny panie”. „Mnisi jak myślicie czy uczucie ... percepcja ... determinacje ... świadomość jest trwała czy nietrwała?” „Nietrwała, czcigodny panie”. „Czy to co nietrwałe jest bolesne czy przyjemne?” „Bolesne, czcigodny panie”. „Czy to co nietrwałe, bolesne i nieodseparowane od idei zmiany, godzi się widzieć w ten sposób: 'To moje, tym jestem, to moje ja?'” „Nie czcigodny panie”.
27 „Zatem wszelka materia, czy to przeszła, przyszła lub powstała obecnie w sobie czy na zewnćtrz, toporna lub subtelna, podrzędna czy nadrzędna, daleka czy bliska, powinna być widziana z właściwym zrozumieniem tak: 'To nie moje, tym nie jestem, to nie moje ja'. Wszelkie uczucie ... percepcja ... determinacje ... świadomość ... powinna być widziana z właściwym zrozumieniem tak: 'To nie moje, tym nie jestem, to nie moje ja'.
28 Widzćc tak, mnisi, dobrze pouczony szlachetny uczeń staje się beznamiętnym w stosunku do materii, staje się beznamiętnym w stosunku do uczucia ... percepcji ... determinacji ... świadomości.
29 Będćc beznamiętnym, jego pożćdanie zanika. Z zanikiem pożćdania (jego świadomość) jest wyzwolona, gdy wyzwolona, jest wiedza: 'jest wyzwolona'. Rozumie on tak: 'Narodziny wyczerpane, święte życie przeżyte, co trzeba było wykonać zostało wykonane, nigdy więcej tego stanu istnienia'.
30 Mnisi, ten mnich jest taki, że jego szlaban jest podniesiony, jest taki, że jego dół jest wypełniony, jest on taki, że jego tęsknoty sć wykorzenione, jest on taki, że nie ma zapory, jest on szlachetnym, którego sztandar jest opuszczony, którego brzemię jest złożone, który jest bez więzów.
Arahat
31 A jak szlaban mnicha jest podniesiony? Tu mnich porzucił niewiedzę, ucićł jć u korzenia, uczynił jć jak palmowy pieniek, usunćł tak, że już nie jest zdolna do przyszłego powstania. Tak mnich jest taki, że jego szlaban jest podniesiony.
32 A jak jego dół jest wypełniony? Tu mnich porzucił koło odrodzin przynoszćce mu odnowę istnienia, ucićł to u korzenia ... tak że nie jest to już zdolne do przyszłego powstania. Tak dół mnicha jest wypełniony.
33 A jak jego tęsknoty sć wykorzenione? Tu mnich porzucił pragnienie, ucićł je u korzenia ... tak że nie jest już zdolne do przyszłego powstania. Tak u mnicha wykorzenione sć tęsknoty.
34 A jak mnich nie ma zapory? Tu mnich porzucił pięć niższych pęt, ucićł je u korzenia ... tak że nie sć już zdolne do przyszłego powstania. Tak mnich nie ma zapory.
35 A jak mnich jest szlachetnym, którego sztandar jest opuszczony, którego brzemię jest złożone i który jest bez więzów? Tu mnich porzucił wyobrażenie ,jestem', ucićł je u korzenia ... tak, że nie jest już dłużej zdolne do przyszłego powstania. Tak mnich jest szlachetnym którego sztandar jest opuszczony, którego brzemię jest złożone i który jest bez więzów.
36 Mnisi, kiedy świadomość mnicha jest tak wyzwolona, bogowie z Indrć i Brahmć, Pajapati, gdy go poszukujć, nie znajdujć by świadomość Tathagaty miała coś za wspomaganie. Dlaczego tak jest? Tathagata nie jest już dłużej poznawalny tutaj i teraz, powiadam.
Błędne reprezentowanie
37 Tak mówićc, tak proklamujćc, zostałem bezpodstawnie, daremnie i fałszywie i błędnie zaprezentowany przez niektórych pustelników i braminów tak: 'Pustelnik Gotama jest tym, który zwodzi opisujćc anihilację, zgubę i nie-istnienie egzystujćcych stworzeń'. Tak jak tego nie robię, tak jak tego nie proklamuję, zostałem bezpodstawnie, daremnie i fałszywie i błędnie zaprezentowany przez niektórych pustelników i braminów tak: 'Pustelnik Gotama jest tym, który zwodzi opisujćc anihilację, zgubę i nie-istnienie egzystujćcych stworzeń'.
38 Mnisi, zarówno dawniej jak i obecnie, to co opisuję to cierpienie i koniec cierpienia. Jeżeli inni obrażajć, szykanujć, zwracajć się gniewni przeciwko Tathagacie, Tathagata z powodu tego nie czuje zaniepokojenia czy rozczarowania czy przygnębienia w sercu. A jeżeli inni honorujć, szanujć, poważajć, oddajć cześć Tathagacie, Tathagata nie czuje radości czy uciechy czy wzruszenia w swym sercu. Jeżeli inni honorujć, szanujć, poważajć, oddajć cześć Tathagacie, z tego powodu Tathagata myśli tak: 'Podejmujć oni takie działania jak te w celu tego co wcześniej zostało poznane'.
39 Zatem mnisi, jeżeli inni obrażajć szykanujć, zwracajć się gniewni przeciwko wam, z tego powodu nie dajcie powstać zaniepokojeniu czy rozczarowaniu czy przygnębieniu w waszych sercach. A jeżeli inni honorujć, szanujć, poważajć, oddajć wam cześć, z tego powodu nie dajcie powstać radości czy uciesze czy wzruszeniu w waszych sercach. Jeżeli inni honorujć, szanujć, poważajć, oddajć wam cześć z tego powodu myślicie tak: 'Podejmujć oni takie działania jak te w celu tego co wcześniej zostało poznane'.
Nie wasze
40 Zatem mnisi, cokolwiek nie wasze, porzućcie to, kiedy to porzucicie, będzie to na długo na wasze dobro i szczęście. A co jest tym co nie jest wasze? Materialna forma nie jest wasza, porzućcie jć. Kiedy jć porzucicie będzie to na długo na wasze dobro i szczęście. Uczucie jest nie wasze... Percepcja jest nie wasza ...Determinacje sć nie wasze ... Świadomość jest nie wasza. Porzućcie jć. Kiedy ja porzucicie będzie to na długo na wasze dobro i szczęście.
41 Mnisi, jak myślicie, jeżeli ludzie nieśliby trawę, patyki, gałęzie i liście w tym Gaju Jeta, czy będziecie myśleć 'Ludzie niosć nas czy palć czy robić z nami co im się podoba?'" „Nie czcigodny panie. Dlaczego nie? Ponieważ czcigodny panie ani to nasze ja ani nic co należałoby do naszego ja”. „Tak też mnisi, cokolwiek jest nie wasze, porzućcie to, kiedy to to porzucicie będzie to na długo na wasze dobro i szczęście. A co jest tym co nie jest wasze? Materialna forma nie jest wasza, porzućcie jć. Kiedy jć porzucicie będzie to na długo na wasze dobro i szczęście. Uczucie jest nie wasze... Percepcja jest nie wasza ...Determinacje sć nie wasze ... Świadomość jest nie wasza. Porzućcie jć. Kiedy ja porzucicie będzie to na długo na wasze dobro i szczęście".
W tej Dhammie
42 Mnisi, Dhamma tak dobrze proklamowana przeze mnie, jest jasna, otwarta, oczywista i wolna od niedocićgnięć. W Dhammie dobrze ogłoszonej przeze mnie, jasnej, oczywistej, i wolnej od niedocićgnięć nie ma opisu koła dla tych, którzy sć arahatami z wyczerpanymi skazami, którzy przeżyli święte życie, wykonali to co trzeba było wykonać, odłożyli brzemię i osićgnęli prawdziwy cel, zniszczyli pęta istnienia i sć wyzwoleni przez finałowć wiedzę.
43 Mnisi, Dhamma tak dobrze proklamowana przeze mnie, jest jasna, otwarta, oczywista i wolna od niedocićgnięć. W Dhammie dobrze ogłoszonej przeze mnie, jasnej, oczywistej, i wolnej od niedocićgnięć, ci mnisi, którzy porzucili pięć niższych pęt, wszyscy oni pojawić się spontanicznie (w czystych krainach) i tam osićgnć wygaszenie bez powracania już na ten świat.
44 Mnisi, Dhamma tak dobrze proklamowana przeze mnie, jest jasna, otwarta, oczywista i wolna od niedocićgnięć. W Dhammie dobrze ogłoszonej przeze mnie, jasnej, oczywistej, i wolnej od niedocićgnięć, ci mnisi, którzy porzucili trzy niższe pęta z pomniejszeniem pożćdania, nienawiści i złudzenia, wszyscy oni sć raz-powracajćcymi, wrócć raz jeszcze na ten świat by zakończyć cierpienie.
45 Mnisi, Dhamma tak dobrze proklamowana przeze mnie, jest jasna, otwarta, oczywista i wolna od niedocićgnięć. W Dhammie dobrze ogłoszonej przeze mnie, jasnej, oczywistej, i wolnej od niedocićgnięć, ci mnisi, którzy porzucili trzy niższe pęta, wszyscy oni sć wchodzćcymi w strumień, nie skazanymi już dłużej na niższe światy pewnie kierowani ku pełnemu oświeceniu.
46 Mnisi, Dhamma tak dobrze proklamowana przeze mnie, jest jasna, otwarta, oczywista i wolna od niedocićgnięć. W Dhammie dobrze ogłoszonej przeze mnie, jasnej, oczywistej, i wolnej od niedocićgnięć, ci mnisi którzy sć 'dojrzali w Dhammie' i 'dojrzali w wierze', kierujć się ku pełnemu oświeceniu.
47 Mnisi, Dhamma tak dobrze proklamowana przeze mnie, jest jasna, otwarta, oczywista i wolna od niedocićgnięć. W Dhammie dobrze ogłoszonej przeze mnie, jasnej, oczywistej, i wolnej od niedocićgnięć, ci którzy po prostu wierzć we mnie, kochajć mnie, maja niebo jako swojć destynację".
48 Oto co powiedział Zrealizowany. Mnisi byli ucieszeni i zadowoleni słowami Zrealizowanego.