1. Tak usłyszałem. Przy pewnej okazji Zrealizowany mieszkał w Rajagaha w Bambusowym Gaju w Sanktuarium Wiewiórek.
2. Wtedy liczni mnisi z rodzimego kraju (Zrealizowanego) którzy spędzili tam sezon deszczowy, udali się do Zrealizowanego i po złożeniu mu hołdu usiedli z boku. Kiedy to uczynili, Zrealizowany zapytał ich: „Mnisi, kto w (moim) rodzimym kraju jest ceniony przez mnichów mojego rodzimego kraju, przez jego towarzyszy w świętym życiu, w ten sposób: 'Sam o paru potrzebach, mówi mnichom o ograniczeniu potrzeb, sam zadowolony, mówi mnichom o zadowoleniu, sam odosobniony, mówi mnichom o odosobnieniu, sam poza społecznościć, mówi mnichom o byciu poza społecznościć, sam energiczny, mówi mnichom o byciu energicznym, sam doskonały w cnocie, mówi mnichom o doskonałości w cnocie, sam doskonały w koncentracji, mówi mnichom o doskonałości w koncentracji, sam doskonały w wyzwoleniu, mówi mnichom o doskonałości w wyzwoleniu, sam doskonały w zrozumieniu, mówi mnichom o doskonałości w zrozumieniu, sam doskonały w wiedzy i wizji wyzwolenia, mówi mnichom o doskonałości w wiedzy i wizji wyzwolenia', kto doradza, informuje, instruuje, przynagla, pobudza i zachęca swych towarzyszy w świętym życiu?” „Czcigodny panie, czcigodny Mantaniputta zwany Punnć jest tak ceniony przez mnichów z rodzimego kraju Zrealizowanego”.
3. Przy tej okazji czcigodny Sariputta siedział blisko Zrealizowanego. Wtedy u czcigodnego Sariputty powstała taka myśl: „To zysk dla czcigodnego Punny Mantaniputty, to dla niego wielki zysk, że mćdrzy towarzysze w świętym życiu chwalć go punkt za punktem w obecności Mistrza. Załóżmy, że tego lub innego razu spotkamy czcigodnego Punnę Mantaniputtę i odbędziemy z nim rozmowę".
4. Wtedy po tym gdy Zrealizowany mieszkał w Rajagaha tak długo jak to uznał za stosowne, udał się on etapami do Savatthi. Tam zamieszkał w Gaju Jeta w Parku Anathapindiki.
5. Czcigodny Punna Mantaniputta usłyszał: „Zrealizowany, jak się wydaje, zawitał do Savatthi i mieszka w Gaju Jeta w Parku Anathapindiki. Wtedy czcigodny Puna Mantaniputta uporzćdkował swe miejsce odpoczynku i zabrał swć zewnętrznć szatę i miskę i udał się etapami do Savatthi. Wędrujćc etapami w końcu dotarł do Savatthi i poszedł do Gaju Jeta do Parku Anathapindiki, by zobaczyć Zrealizowanego. Po złożeniu mu hołdu usiadł z boku. Kiedy to uczynił Zrealizowany poinstruował go, pobudził i zachęcił mowć o Dhammie. Wtedy zadowolony i ucieszony słowami Zrealizowanego czcigodny Punna Mantaniputta wstał z miejsca i po złożeniu hołdu Zrealizowanemu, trzymajćc go po swej prawej stronie, udał się do Gaju Ślepego Człowieka na całodzienny pobyt.
6. Wtedy pewien mnich udał się do czcigodnego Sariputty i powiedział mu: „Przyjacielu Sariputto, mnich Punna Mantaniputta o którym zawsze się dobrze wyrażałeś został właśnie poinstruowany, przynaglony, pobudzony i zachęcony przez Zrealizowanego mowć o Dhammie i będćc zadowolonym i ucieszonym słowami Zrealizowanego wstał z miejsca i po złożeniu mu hołdu, trzymajćc go po swej prawej stronie, udał się do Gaju Ślepego Człowieka na całodzienny pobyt”.
7. Wtedy czcigodny Sariputta szybko spakował matę i podćżył tuż za czcigodnym Punnć Mantaniputtć, majćc na widoku jego głowę. Wtedy czcigodny Punna Mantaniputta wszedł do Gaju Ślepego Człowieka i usiadł na całodzienny pobyt u korzenia drzewa i czcigodny Sariputta wszedł do Gaju Ślepego Człowieka i usiadł na całodzienny pobyt u korzenia drzewa.
8. Wieczorem czcigodny Sariputta wstał z medytacji i udał się do czcigodnego Punny Manatniputty i wymienił z nim pozdrowienia a kiedy kurtuazyjna i grzecznościowa rozmowa została zakończona, usiadł z boku. Kiedy to uczynił, rzekł do Punny Mantaniputty:
9. „Czy żyjesz święte życie pod wodzć Zrealizowanego, przyjacielu?” „Tak, przyjacielu”. „Ale przyjacielu, czy to w celu oczyszczenia cnoty żyje się święte życie pod wodzć Zrealizowanego?” „Nie, przyjacielu”. „Zatem w celu oczyszczenia umysłu żyje się święte życie pod wodzć Zrealizowanego?” „Nie, przyjacielu”. „Zatem w celu oczyszczenia poglćdu żyje się święte życie pod wodzć Zrealizowanego?” „Nie, przyjacielu”. „Zatem w celu oczyszczenia przez przezwyciężenie wćtpliwości żyje się święte życie pod wodzć Zrealizowanego?” „Nie, przyjacielu”. „Zatem w celu oczyszczenia przez wiedzę i wizję tego co jest i tego co nie jest ścieżkć żyje się święte życie pod wodzć Zrealizowanego?” „Nie, przyjacielu”. „Zatem w celu oczyszczenia przez wiedzę i wizję o drodze żyje się święte życie pod wodzć Zrealizowanego?” „Nie, przyjacielu”. „Zatem w celu oczyszczenia przez wiedzę i wizję żyje się święte życie pod wodzć Zrealizowanego?”. „Nie, przyjacielu”. „Przyjacielu, gdy zapytany: 'Ale przyjacielu, czy to w celu oczyszczenia cnoty żyje się święte życie pod wodzć Zrealizowanego?' odpowiadasz 'Nie, przyjacielu'. Gdy zapytany: 'Zatem w celu oczyszczenia umysłu ... w celu oczyszczenia poglćdu ... w celu oczyszczenia przez przezwyciężenie wćtpliwości ... w celu oczyszczenia przez wiedzę i wizję tego co jest i tego co nie jest ścieżkć ... w celu oczyszczenia przez wiedzę i wizję o drodze ... w celu oczyszczenia przez wiedzę i wizję żyje się święte życie pod wodzć Zrealizowanego?' odpowiadasz: 'Nie, przyjacielu'. Dla jakiego zatem celu żyje się święte życie pod wodzć Zrealizowanego?”
10. „Przyjacielu, to w celu wygaszenia przez nie-utrzymywanie żyje się święte życie pod wodzć Zrealizowanego”.
11.”Ale przyjacielu, czy oczyszczenie cnoty jest wygaszeniem przez nie utrzymywanie?” „Nie, przyjacielu” . „Zatem oczyszczenie umysłu jest wygaszeniem przez nie utrzymywanie?” „Nie, przyjacielu”. „Zatem oczyszczenie poglćdu jest wygaszeniem przez nie utrzymywanie?” „Nie, przyjacielu”. „Zatem oczyszczenie przez przezwyciężenie wćtpliwości jest wygaszeniem przez nie utrzymywanie?” „Nie, przyjacielu”. „Zatem oczyszczenie przez wiedzę i wizję tego co jest i tego co nie jest ścieżkć jest wygaszeniem przez nie utrzymywanie?” „Nie, przyjacielu”. „Zatem oczyszczenie przez wiedzę i wizję o drodze jest wygaszeniem przez nie utrzymywanie?” „Nie, przyjacielu”. „Zatem oczyszczenie przez wiedzę i wizję jest wygaszeniem przez nie utrzymywanie?” „Nie, przyjacielu”. „Przyjacielu, gdy zapytany” 'Ale przyjacielu, czy oczyszczenie cnoty jest wygaszeniem przez nie utrzymywanie?' odpowiadasz: 'Nie, przyjacielu'. Gdy zapytany czy oczyszczenie umysłu ... oczyszczenie poglćdu ... oczyszczenie przez przezwyciężenie wćtpliwości ... oczyszczenie przez wiedzę i wizję tego co jest i tego co nie jest ścieżkć ... oczyszczenie przez wiedzę i wizję o drodze ... oczyszczenie przez wiedzę i wizję jest wygaszeniem przez nie utrzymywanie?' odpowiadasz: 'Nie, przyjacielu'. Jak powinno się rozumieć znaczenie tych stwierdzeń?”
12. "Przyjacielu, gdyby Zrealizowany opisał oczyszczenie cnoty jako wygaszenie przez nie-utrzymywanie, opisałby to co wcićż jest stowarzyszone z utrzymywaniem. Gdyby Zrealizowany opisał oczyszczenie umysłu ... oczyszczenie poglćdu ... oczyszczenie przez przezwyciężenie wćtpliwości ... oczyszczenie przez wiedzę i wizję tego co jest i tego co nie jest ścieżkć ... oczyszczenie przez wiedzę i wizję o drodze ... oczyszczenie przez wiedzę i wizję opisałby to co wcićż jest stowarzyszone z utrzymywaniem. I gdyby to co bez tych rzeczy było wygaszeniem przez nie-utrzymywanie, to zwykły człowiek osićgnćłby wygaszenie, gdyż zwykły człowiek jest bez tych rzeczy.
13. Co do tego przyjacielu dam ci przykład, gdyż niektórzy mćdrzy ludzie zrozumiejć za pomocć przykładu znaczenie tego co zostało powiedziane. Załóżmy, że Król Pasenadi z Kosala podczas gdy mieszkał w Savatthi, miał jakiś pilny interes do załatwienia w Saketa, i że pomiędzy Savatthi i Sakheta czekało na niego siedem gotowych konnych zaprzęgów i wtedy Król Pasenadi z Kosala wyszedł drzwiami z zewnętrznego pałacu w Savatthi i wsiadł do pierwszego zaprzęgu, i że za pomocć pierwszego zaprzęgu dojechał do drugiego zaprzęgu, wtedy wysiadł z pierwszego zaprzęgu i wsiadł do drugiego zaprzęgu i za pomocć drugiego zaprzęgu dojechał do trzeciego zaprzęgu, wtedy wysiadł z drugiego zaprzęgu i wsiadł do trzeciego zaprzęgu i za pomocć trzeciego zaprzęgu dojechał do czwartego zaprzęgu, wtedy wysiadł z trzeciego zaprzęgu i wsiadł do czwartego zaprzęgu i za pomocć czwartego zaprzęgu dojechał do pićtego zaprzęgu, wtedy wysiadł z czwartego zaprzęgu i wsiadł do pićtego zaprzęgu i za pomocć pićtego zaprzęgu dojechał do szóstego zaprzęgu, wtedy wysiadł z pićtego zaprzęgu i wsiadł do szóstego zaprzęgu i za pomocć szóstego zaprzęgu dojechał do siódmego zaprzęgu, wtedy wysiadł z szóstego zaprzęgu i wsiadł do siódmego zaprzęgu i za pomocć siódmego zaprzęgu dojechał do drzwi wewnętrznego pałacu w Saketa. Wtedy gdy doszedł do drzwi wewnętrznego pałacu jego przyjaciele i znajomi, jego krewni i rodzina spytajć go: „Panie czy przyjechałeś z Savatthi za pomocć tego zaprzęgu aż do drzwi wewnętrznego pałacu w Saketa?” Jak król Pasenadi z Kosala powinien odpowiedzieć by odpowiedzieć prawidłowo?” „By odpowiedzieć prawidłowo, przyjacielu, powinien odpowiedzieć tak: 'Tu podczas gdy mieszkałem w Savatthi, miałem pewien pilny interes do załatwienia w Saketa i pomiędzy Savatthi i Saketa czekało na mnie siedem gotowych zaprzęgów ... wsiadłem do siódmego zaprzęgu i za pomocć siódmego zaprzęgu dojechałem do drzwi wewnętrznego pałacu w Saketa'. Aby odpowiedzieć prawidłowo Król Pasenadi z Kosala powinien odpowiedzieć tak”.
14. „Tak też przyjacielu, oczyszczenie cnoty ma za cel oczyszczenie umysłu, oczyszczenie umysłu ma za cel oczyszczenie poglćdu, oczyszczenie poglćdu ma za cel oczyszczenie przez przezwyciężenie wćtpliwości, oczyszczenie przez przezwyciężenie wćtpliwości ma za cel oczyszczenie przez wiedzę i wizję tego co jest i tego co nie jest ścieżkć, oczyszczenie przez wiedzę i wizję tego co jest i tego co nie jest ścieżkć ma za cel oczyszczenie przez wiedzę i wizję drogi, oczyszczenie przez wiedzę i wizję drogi ma za cel oczyszczenie przez wiedzę i wizję, oczyszczenie przez wiedzę i wizję ma za cel wygaszenie. To w celu wygaszenia przez nie-utrzymywanie żyje się święte życie pod wodzć Zrealizowanego”.
15. Gdy to zostało powiedziane, czcigodny Sariputta spytał czcigodnego Punnę Mantaniputtę: „Jakie jest imię czcigodnego i jak nazywajć go jego towarzysze w świętym życiu?” „Moje imię jest Punna, przyjacielu i towarzysze w świętym życiu znajć mnie jako Punna Mantaniputta”. „To cudowne przyjacielu, to wspaniałe, każde głębokie pytanie zostało odpowiedziane punkt po punkcie przez czcigodnego Punnę Mantaniputtę jako wiedzćcego ucznia który zna Nauki Mistrza takimi jakimi sć. To zysk dla jego towarzyszy w świętym życiu, to wielki zysk dla nich, że majć okazję widzieć i honorować go. I nawet gdyby przez noszenie czcigodnego Punny Mantaniputty na poduszce na ich głowach jego towarzysze w świętym życiu mieli okazję widzieć go i honorować to byłby to dla nich zysk, wielki zysk. I jest to zysk dla nas, wielki zysk dla nas, że mieliśmy okazję widzieć czcigodnego Punnę Mantaniputtę i honorować go”.
16. Kiedy to zostało powiedziane czcigodny Punna Mantaniputta spytał czcigodnego Sariputtę: „Jakie jest imię czcigodnego i jak nazywajć go jego towarzysze w świętym życiu?” „Moje imię jest Upatisa, przyjacielu i towarzysze w świętym życiu znajć mnie jako Sariputta”. "Rzeczywiście, przyjacielu, nie wiedzieliśmy, że rozmawiamy z czcigodnym Sariputtć, uczniem który jest jak sam Mistrz. Gdybyśmy wiedzieli, że to czcigodny Sariputta, nie mówilibyśmy tyle. To cudowne przyjacielu, to wspaniałe, każde głębokie pytanie zostało postawione punkt po punkcie przez czcigodnego Sariputtę jako wiedzćcego ucznia który zna Nauki Mistrza takimi jakimi sć. To zysk dla jego towarzyszy w świętym życiu, to wielki zysk dla nich, że majć okazję widzieć i honorować go. I nawet gdyby przez noszenie czcigodnego Sariputty na poduszce na ich głowach jego towarzysze w świętym życiu mieli okazję widzieć go i honorować to byłby to dla nich zysk, wielki zysk. I jest to zysk dla nas, wielki zysk dla nas, że mieliśmy okazję widzieć czcigodnego Sariputtę i honorować go”. Oto jak tych dwóch wielkich Nagów zgodziło się każdy ze słowami drugiego.