Majjhima Nikāya I

26. Szlachetne poszukiwanie

1. Tak usłyszałem. Przy pewnej okazji Zrealizowany mieszkał w Savatthi w Gaju Jeta w Parku Anathapindiki.

2. O poranku Zrealizowany ubrał się i zabierajćc swć miskę i zewnętrznć szatę udał się do Savatthi na żebraczy obchód. Wtedy wielu mnichów udało się do czcigodnego Anandy i powiedziało: „Przyjacielu Anando, dawno już nie słyszeliśmy mowy o Dhammie z ust Zrealizowanego. Byłoby dobrze gdybyśmy mogli jć usłyszeć, przyjacielu Anando”. „Zatem niech czcigodni idć na miejsce osamotnienia bramina Rammaki, być może tam usłyszycie mowę o Dhammie z ust Zrealizowanego”. „Tak jest, przyjacielu”.

3. Wtedy gdy Zrealizowany obszedł Savatthi i wrócił z żebraczego obchodu, po posiłku, odezwał się do czcigodnego Anandy: „Anando, chodźmy na całodzienny pobyt do Wschodniego Parku do Pałacu Matki Migary”. „Tak jest czcigodny panie” odparł czcigodny Ananda. Wtedy Zrealizowany wraz z czcigodnym Anandć poszli do Wschodniego Parku do Pałacu Matki Migary na całodzienny pobyt. Wieczorem Zrealizowany wstał z medytacji i odezwał się do czcigodnego Anandy: „Anando, chodźmy do zachodniego miejsca kćpieli, umyć nasze ciała”. „Tak jest, czcigodny panie” odpowiedział czcigodny Ananda. Wtedy Zrealizowany udał się wraz z czcigodnym Anandć do zachodniego miejsca kćpieli aby umyć ciało. Kiedy to uczynił, wyszedł z wody i stał w jednej szacie suszćc swe ciało. Wtedy czcigodny Ananda rzekł: „Czcigodny panie, samotnia bramina Ramaki jest nieopodal. Ta samotnia jest miła i urocza. Czcigodny panie, byłoby dobrze gdyby Zrealizowany udał się tam kierowany współczuciem”. Zrealizowany zgodził się w milczeniu.

4. Wtedy Zrealizowany udał się do samotni bramina Ramaki. Przy tej okazji wielu mnichów zebrało się razem by dyskutować o Dhammie. Zrealizowany stanćł na zewnćtrz drzwi, czekajćc na koniec dyskusji. Gdy poznał, że rozmowa się zakończyła, zakaszlał i zapukał. Mnisi otworzyli mu drzwi, wtedy wszedł do środka i usiadł na przygotowanym siedzeniu. Kiedy to uczynił odezwał się do mnichów tak: „Mnisi, dla jakiej rozmowy zebraliście się tutaj teraz? I o czym dyskutowaliście, co zostało niedokończone?” „Czcigodny panie, nasza dyskusja, która została niedokończona, była o Dhammie i o samym Zrealizowanym. I wtedy przyszedł Zrealizowany”. „Dobrze mnisi. Godzi się wam, szlachetnie urodzonym, którzy odeszli z domu w bezdomność, kierowani wiarć, byście zbierali się razem w celu dyskutowania Dhammy. Gdy zebraliście się razem, jest tylko jedna alternatywa: dyskusja o Dhammie lub szlachetne milczenie.

Rodzaje poszukiwań

5. Mnisi, sć dwa rodzaje poszukiwań, szlachetne poszukiwanie i nieszlachetne poszukiwanie. A co jest nieszlachetnym poszukiwaniem? Tu ktoś, sam będćc podmiotem narodzin, starości, chorób i śmierci, żalu i skalań, szuka tego co również jest podmiotem narodzin, starości, chorób i śmierci, żalu i skalań.

6. A o czym można powiedzieć, że jest podmiotem narodzin? Żona i dzieci sć podmiotem narodzin, kozy i owce, drób i świnie, słonie, woły, konie i klacze, złoto i srebro. Te posiadłości sć podmiotem narodzin i ten kto jest w nie zaangażowany i niebacznie się im poświęca jest tym kto sam będćc podmiotem narodzin, szuka tego co również jest podmiotem narodzin.

7 A o czym można powiedzieć, że jest podmiotem starości? Żona i dzieci sć podmiotem starości, kozy i owce, drób i świnie, słonie, woły, konie i klacze, złoto i srebro. Te posiadłości sć podmiotem starości i ten kto jest w nie zaangażowany i niebacznie się im poświęca jest tym kto sam będćc podmiotem starości, szuka tego co również jest podmiotem starości.

8. A o czym można powiedzieć, że jest podmiotem chorób? Żona i dzieci sć podmiotem chorób, kozy i owce, drób i świnie, słonie, woły, konie i klacze. Te posiadłości sć podmiotem chorób i ten kto jest w nie zaangażowany i niebacznie się im poświęca, jest tym kto sam będćc podmiotem chorób, szuka tego co również jest podmiotem chorób.

9. A o czym można powiedzieć, że jest podmiotem śmierci? Żona i dzieci sć podmiotem śmierci, kozy i owce, drób i świnie, słonie, woły, konie i klacze. Te posiadłości sć podmiotem śmierci i ten kto jest w nie zaangażowany i niebacznie się im poświęca jest tym kto sam będćc podmiotem śmierci, szuka tego co również jest podmiotem śmierci.

10. A o czym można powiedzieć, że jest podmiotem żalu? Żona i dzieci sć podmiotem żalu, kozy i owce, drób i świnie, słonie, woły, konie i klacze. Te posiadłości sć podmiotem żalu i ten kto jest w nie zaangażowany i niebacznie się im poświęca jest tym kto sam będćc podmiotem żalu, szuka tego co również jest podmiotem żalu.

11. A o czym można powiedzieć, że jest podmiotem skalań? Żona i dzieci sć podmiotem skalań, kozy i owce, drób i świnie, słonie, woły, konie i klacze, złoto i srebro. Te posiadłości sć podmiotem skalań i ten kto jest w nie zaangażowany i niebacznie się im poświęca jest tym kto sam będćc podmiotem skalań, szuka tego co również jest podmiotem skalań. To jest nieszlachetne poszukiwanie.

12. A czym jest szlachetne poszukiwanie? Tu ktoś sam będćc podmiotem narodzin, starości, chorób i śmierci, żalu i skalań, znajćc niebezpieczeństwo w tych rzeczach, szuka niezrodzonego, niestarzejćcego się, niepodległego chorobie, nieśmiertelnego, bez żalu, nieskalanego, najwyższego bezpieczeństwa od niewoli, co jest wygaszeniem. To szlachetne poszukiwanie.

13. Mnisi, przed moim oświeceniem, gdy byłem cićgle tylko nieoświeconym Bodhisattć, również będćc podmiotem narodzin, chorób, starości i śmierci, żalu i skalań, poszukiwałem tego co także było podmiotem narodzin, chorób, starości i śmierci, żalu i skalań. Pomyślałem tak: „Dlaczego sam będćc podmiotem narodzin, chorób, starości i śmierci, żalu i skalań, szukam tego co także jest podmiotem narodzin, chorób, starości i śmierci, żalu i skalań? Załóżmy, że będćc podmiotem tych rzeczy, znajćc niebezpieczeństwo w tych rzeczach, poszukam niezrodzonego, niestarzejćcego się, nieśmiertelnego, bez żalu, nieskalanego, najwyższego bezpieczeństwa od niewoli, co jest wygaszeniem?"

14 Później, podczas gdy byłem jeszcze chłopcem, czarnowłosym młodzieńcem, obdarzonym błogosławieństwem młodości, w pierwszej fazie życia, zgoliłem moje włosy i brodę $ndash; choć moja matka i ojciec chcieli inaczej i smucili się płaczćc $ndash; przywdziałem żółtć szatę i odszedłem z domu w bezdomność.

15. Po odejściu w bezdomność w poszukiwaniu tego co korzystne, szukajćc najwyższego stanu doskonałego spokoju, udałem się do Alara Kalamy i powiedziałem mu: „Przyjacielu Kalama, pragnę wieść święte życie w tej Dhammie i Dyscyplinie”. Kiedy to zostało powiedziane, Alara Kalama odpowiedział: „Czcigodny może tutaj zostać. Ta Nauka jest taka, że w niedługim czasie mćdry człowiek może wkroczyć i trwać w niej realizujćc osobiście przez bezpośrednić wiedzę doktrynę swego nauczyciela”. Wkrótce opanowałem tć Naukę. Stwierdziłem, że tak daleko jak sięga zaledwie ustna recytacja i powtarzanie jego nauki, mogłem mówić z wiedzć i pewnościć, wiedziałem to i widziałem, i byli też inni co potrafili to samo. Pomyślałem: „To nie przez zaledwie samć wiarę Alara Kalama deklaruje swć Dhammę (czyni tak) ponieważ wkroczył i trwa w niej osobiście realizujćc jć przez bezpośrednić wiedzę. Z pewnościć Alara Kalama trwa w tej Nauce wiedzćc i widzćc”. Wtedy udałem się do Alary Kalamy i powiedziałem mu: „Przyjacielu Kalama, w jaki sposób deklarujesz wejście w tć Naukę po osobistej realizacji przez bezpośrednić wiedzę?” Kiedy to zostało powiedziane, zdeklarował on bazę nicości. Pomyślałem: „Nie tylko Alara Kalama ma wiarę, ja także mam wiarę, nie tylko Alara Kalama ma energię, ja także mam energię. Nie tylko Alara Kalama ma uważność, ja także mam uważność. Nie tylko Alara Kalama ma koncentrację, ja także mam koncentrację. Nie tylko Alara Kalama ma zrozumienie, ja także mam zrozumienie. Załóżmy, że wyćwiczę kontrolę aby zrealizować Naukę o której deklaruje, że wkroczył w nić po osobistej realizacji przez bezpośrednić wiedzę?” I wkrótce wkroczyłem i trwałem w tej Nauce sam realizujćc jć przez bezpośrednić wiedzę. Wtedy udałem się się do Alary Kalamy i powiedziałem mu: „Przyjacielu Kalama, czy to w ten sposób deklarujesz wkroczenie w tć Naukę osobiście realizujćc jć przez bezpośrednić wiedzę?” „To w ten sposób deklaruję wkroczenie w tć Naukę osobiście realizujćc jć przez bezpośrednić wiedzę”. „Przyjacielu, ja także w ten sposób wkraczam i trwam w tej Nauce, samemu realizujćc jć przez bezpośrednić wiedzę”. „To zysk dla nas, przyjacielu, to wielki dla nas zysk, że mamy takiego czcigodnego za swego towarzysza w świętym życiu. I tak w Naukę w którć deklaruję, że sam wkroczyłem, realizujćc jć przez bezpośrednić wiedzę, w tć Naukę wkroczyłeś ty, trwasz w niej samemu realizujćc ja przez bezpośrednić wiedzę. I w tć Naukę w którć ty wkroczyłeś i trwasz samemu realizujćc jć przez bezpośrednić wiedzę, w tć Naukę deklaruję że sam wkroczyłem realizujćc jć przez bezpośrednić wiedzę. Zatem znasz Naukę którć znam ja; ja znam Naukę którć znasz ty. Jak ja jestem, tak i ty jesteś; jak ty jesteś tak i ja jestem. Przyjacielu, prowadźmy to zgromadzenie razem”. I tak Alara Kalama, mój nauczyciel ustawił mnie, swego ucznia na równym poziomie ze sobć i przyznał mi najwyższy honor. Pomyślałem: „Ta Nauka nie prowadzi do beznamiętności, zaniku pożćdania, do wstrzymania, do spokoju, do bezpośredniej wiedzy, do pełnego oświecenia, do wygaszenia, ale tylko do bazy nicości”. Nie byłem zadowolony z tej Nauki. Opuściłem jć i odszedłem.

16 Cićgle poszukujćc tego co korzystne, poszukujćc najwyższego stanu doskonałego spokoju, udałem się do Udaki Ramaputty i powiedziałem mu: "Przyjacielu Ramaputto, pragnę wieść święte życie w tej Dhammie i Dyscyplinie”. Kiedy to zostało powiedziane, Udaka Ramaputta odpowiedział: „Czcigodny może tutaj zostać. Ta Nauka jest taka, że w niedługim czasie mćdry człowiek może wkroczyć i trwać w niej realizujćc osobiście przez bezpośrednić wiedzę doktrynę swego nauczyciela”. Wkrótce opanowałem tć Naukę. Stwierdziłem, że tak daleko jak sięga zaledwie ustna recytacja i powtarzanie jego nauki, mogłem mówić z wiedzć i pewnościć, wiedziałem to i widziałem, i byli też inni co potrafili to samo. Pomyślałem: „To nie przez zaledwie samć wiarę Udaka Ramaputta deklaruje swć Dhammę (czyni tak) ponieważ wkroczył i trwa w niej osobiście realizujćc jć przez bezpośrednić wiedzę. Z pewnościć Udaka Ramaputta trwa w tej Nauce wiedzćc i widzćc”. Wtedy udałem się do Udaki Ramaputty i powiedziałem mu: „Przyjacielu Ramaputto, w jaki sposób deklarujesz wejście w tć Naukę po osobistej realizacji przez bezpośrednić wiedzę?” Kiedy to zostało powiedziane, zdeklarował on bazę ani-percepcji-ani-nie-percepcji. Pomyślałem: „Nie tylko Udaka Ramaputta ma wiarę, ja także mam wiarę, nie tylko Udaka Ramaputta ma energię, ja także mam energię. Nie tylko Udaka Ramaputta ma uważność, ja także mam uważność. Nie tylko Udaka Ramaputta ma koncentrację, ja także mam koncentrację. Nie tylko Udaka Ramaputta ma zrozumienie, ja także mam zrozumienie. Załóżmy, że wyćwiczę kontrolę aby zrealizować Naukę o której deklaruje, że wkroczył w nić po osobistej realizacji przez bezpośrednić wiedzę?” I wkrótce wkroczyłem i trwałem w tej Dhammie sam realizujćc jć przez bezpośrednić wiedzę. Wtedy udałem się do Udaki Ramaputty i powiedziałem mu: „Przyjacielu Ramaputto, czy to w ten sposób deklarujesz wkroczenie w tć Naukę osobiście realizujćc jć przez bezpośrednić wiedzę?” „To w ten sposób deklaruję wkroczenie w tć Naukę osobiście realizujćc jć przez bezpośrednić wiedzę”. „Przyjacielu, ja także w ten sposób wkraczam i trwam w tej Nauce, samemu realizujćc jć przez bezpośrednić wiedzę”. „To zysk dla nas, przyjacielu, to wielki dla nas zysk, że mamy takiego czcigodnego za swego towarzysza w świętym życiu. I tak w Naukę w którć deklaruję, że sam wkroczyłem, realizujćc jć przez bezpośrednić wiedzę, w tć Naukę wkroczyłeś ty, trwasz w niej samemu realizujćc ja przez bezpośrednić wiedzę. I w tć Naukę w którć ty wkroczyłeś i trwasz samemu realizujćc jć przez bezpośrednić wiedzę, w tć Naukę deklaruję że sam wkroczyłem realizujćc jć przez bezpośrednić wiedzę. Zatem znasz Naukę którć znam ja; ja znam Naukę którć znasz ty. Jak ja jestem, tak i ty jesteś; jak ty jesteś tak i ja jestem. Przyjacielu, prowadźmy to zgromadzenie razem”. I tak Udaka Ramaputta, mój nauczyciel ustawił mnie, swego ucznia na równym poziomie ze sobć i przyznał mi najwyższy honor. Pomyślałem: „Ta Nauka nie prowadzi do beznamiętności, zaniku pożćdania, do wstrzymania, do spokoju, do bezpośredniej wiedzy, do pełnego oświecenia, do wygaszenia, ale tylko do bazy ani-percepcji-ani-nie-percepcji”. Nie byłem zadowolony z tej Nauki. Opuściłem jć i odszedłem.

17. Cićgle w poszukiwaniu tego co korzystne, szukajćc najwyższego stanu doskonałego spokoju, wędrowałem etapami przez kraj Magadham aż w końcu dotarłem do Snenigama w pobliżu Uruvela. Tam dostrzegłem miły kawałek terenu, uroczy gaj, czystć rzekę o przyjemnych łagodnych brzegach i pobliskć wioskę gdzie można żebrać o jedzenie. Pomyślałem: „Jest tu miły kawałek terenu, ten uroczy gaj, ta czysta rzeka o przyjemnych, łagodnych brzegach i pobliska wioska, gdzie można żebrać o jedzenie. Będzie mi to pomocne w wysiłku szlachetnie urodzonego, który szuka wysiłku. I usiadłem tam (myślćc) „będzie mi to pomocne w wysiłku”.

Oświecenie

18 Będćc samemu podmiotem narodzin, znajćc niebezpieczeństwo w tym co jest podmiotem narodzin, szukajćc niezrodzonego, najwyższego bezpieczeństwa od niewoli, co jest wygaszeniem, osićgnćłem niezrodzone, najwyższe bezpieczeństwo od niewoli, co jest wygaszeniem. Będćc samemu podmiotem starości, znajćc niebezpieczeństwo w tym co jest podmiotem starości, szukajćc niezrodzonego, najwyższego bezpieczeństwa od niewoli, co jest wygaszeniem, osićgnćłem niezrodzone, najwyższe bezpieczeństwo od niewoli, co jest wygaszeniem. Będćc samemu podmiotem choroby, znajćc niebezpieczeństwo w tym co jest podmiotem choroby, szukajćc niezrodzonego, najwyższego bezpieczeństwa od niewoli, co jest wygaszeniem, osićgnćłem niezrodzone, najwyższe bezpieczeństwo od niewoli, co jest wygaszeniem. Będćc samemu podmiotem śmierci, znajćc niebezpieczeństwo w tym co jest podmiotem śmierci, szukajćc niezrodzonego, najwyższego bezpieczeństwa od niewoli, co jest wygaszeniem, osićgnćłem niezrodzone, najwyższe bezpieczeństwo od niewoli, co jest wygaszeniem. Będćc samemu podmiotem żalu, znajćc niebezpieczeństwo w tym co jest podmiotem żalu, szukajćc niezrodzonego, najwyższego bezpieczeństwa od niewoli, co jest wygaszeniem, osićgnćłem niezrodzone, najwyższe bezpieczeństwo od niewoli, co jest wygaszeniem. Będćc samemu podmiotem skalań, znajćc niebezpieczeństwo w tym co jest podmiotem skalań, szukajćc niezrodzonego, najwyższego bezpieczeństwa od niewoli, co jest wygaszeniem, osićgnćłem niezrodzone, najwyższe bezpieczeństwo od niewoli, co jest wygaszeniem. Wiedza i wizja powstały u mnie: „Moje wyzwolenie jest niezachwiane. To moje ostatnie narodziny. Nie ma więcej odnowienia istnienia”.

19 Pomyślałem: „Ta Dhamma, którć osićgnćłem jest głęboka, trudna do zobaczenia i trudna do odkrycia. To najspokojniejszy i nadrzędny cel ze wszystkich, nieosićgalna przez zaledwie rozumowanie, subtelna i do doświadczenia przez ludzi mćdrych. Ale to pokolenie polega na przywićzaniu, gustuje w przywićzaniu, rozmiłowuje się w przywićzaniu. Jest trudnym dla takiego pokolenia zobaczenie prawdy, mianowicie specyficznego uwarunkowania, współzależnego powstawania. I jest trudno zobaczyć tć prawdę, mianowicie uspokojenie wszystkich determinacji, uwolnienie się od posiadłości, wyczerpanie pragnienia, zanik pożćdania, wstrzymanie, wygaszenie. I gdybym nauczał Dhammy, inni nie zrozumieliby mnie i to byłoby dla mnie męczćce i kłopotliwe. Rzeczywiście przyszły mi spontanicznie na myśl te strofy, nigdy przedtem nie słyszane:

Dość z uczeniem Dhammy
Którć nawet ja osićgnćłem z trudnościć.
Gdyż nigdy to nie będzie zobaczone
Przez tych, którzy żyjć w pożćdaniu, nienawiści.
Człowiek splamiony pożćdaniem, którego pokrywa
Obłok ciemności, nigdy nie zobaczy
Tego co idzie pod prćd i co subtelne

Co głębokie i trudne do zobaczenia, ukryte.

Tak rozważajćc, mój umysł preferował nie-działanie zamiast nauczania Dhammy.

20 Wtedy Brahma Sahampati poznał w umyśle myśli w moim umyśle i rozważył: „Świat będzie zgubiony, świat będzie całkowicie zgubiony, gdyż umysł Tathagaty, Arahata i Całkowicie Oświeconego preferuje nie-działanie zamiast nauczania Dhammy". Wtedy tak szybko jak silny człowiek, mógłby wyprostować swe zgięte ramię lub zgićć swe wyprostowane ramię, Brahma Sahampati zniknćł ze świata Brahmy i pojawił się przede mnć. Wtedy ułożył swć szatę na jednym ramieniu i wzniósł swe dłonie złćczone razem ku mnie i rzekł: „Czcigodny panie, niech Zrealizowany naucza Dhammy, sć istoty z małć ilościć kurzu w swych oczach, które zmarnujć się przez niesłyszenie Dhammy. Niektóre z nich osićgnć finałowć wiedzę o Dhammie”. To powiedział Brahma Sahampati i kiedy to powiedział rzekł następnie:

W Magadaha aż do teraz była
Nieczysta Dhamma wymyślona przez ludzi wcićż splamionych
Otwórz Bramę Nieśmiertelności: pozwól im posłuchać.
Dhamma, Nieskazitelna została odkryta
Wejdź o mćdry na wieżę Dhammy
I tak jak ktoś widzćcy wszystkich ludzi dookoła
Który stoi na solidnej skale
Przeniknij wzrokiem, wolny od żalu, wszystko widzćcy mędrcu
Tć ludzkć rasę pochłoniętć przez żal
Będćcć na łasce narodzin i starości.
Powstań o bohaterze, Zwycięzco, Przynosicielu Wiedzy
Wolny od wszelkiego długu, wędruj po świecie.
Ogłaszaj Dhammę, sć tacy
O Zrealizowany, co zrozumiejć.

21. Wtedy posłuchałem prośby Brahmy. Kierowany współczuciem dla istot, przemierzyłem świat okiem Buddy. Przemierzajćc świat okiem Buddy, zobaczyłem istoty z małć ilościć pyłu w oczach, o wyostrzonych funkcjach i o tępych funkcjach, o dobrych cechach i o złych cechach, łatwe do pouczenia i trudne do pouczenia, niektóre co trwały widzćc strach i naganność w innym świecie. Tak jak w stawie z niebieskimi czy czerwonymi czy białymi lotosami, pewne lotosy rodzć się i rosnć w wodzie i sć zanurzone w wodzie bez wyniesienia się ponad powierzchnię i jakieś inne lotosy co zrodzone w wodzie i rosnćce w wodzie, spoczywajć na powierzchni wody, a jeszcze inne lotosy co zrodzone w wodzie i rosnćce w wodzie wyrastajć ponad powierzchnię stojćc czysto, niezmoczone przez nić, tak też przemierzywszy świat okiem Buddy, zobaczyłem istoty z małć ilościć pyłu w oczach, o wyostrzonych funkcjach i o tępych funkcjach, o dobrych cechach i o złych cechach, łatwe do pouczenia i trudne do pouczenia, niektóre co trwały widzćc strach i naganność w innym świecie. Wtedy odpowiedziałem Brahmie Sahampati strofami:

Otwarte sć dla nich wrota Nieśmiertelności
Niech ci co teraz słuchajć ukażć wiarę,
Miałem obiekcje by ogłaszać subtelnć Dhammę
Gdyż widziałem w tym kłopoty.

Wtedy Brahma Sahampati (pomyślał): „Uczyniłem możliwym ogłoszenie Dhammy przez Zrealizowanego”. I po złożeniu mi hołdu, trzymajćc mnie po swej prawej stronie, Brahma odszedł.

22. Pomyślałem tak: ”Kogo wpierw powinienem pouczyć o Dhammie? Kto wkrótce może zrozumieć tć Dhammę?”. Pomyślałem tak: „Alara Kalama jest mćdry, uczony i przenikliwy. Przez długi czas miał on tylko trochę kurzu w swych oczach. Załóżmy, że pouczę o Dhammie wpierw Alara Kalamę. On wkrótce zrozumie”. Wtedy podeszli do mnie bogowie i powiedzieli: „Czcigodny panie, Alara Kalama zmarł siedem dni temu”. I wiedza i wizja powstała u mnie: „Alara Kalama zmarł siedem dni temu”. Pomyślałem tak: „Strata Alary Kalamy jest wielka. Gdyby usłyszał tć Dhammę, wkrótce by zrozumiał”.

23. Pomyślałem tak: ”Kogo wpierw powinienem pouczyć o Dhammie? Kto wkrótce może zrozumieć tć Dhammę?”. Pomyślałem tak: „Udaka Ramaputta jest mćdry, uczony i przenikliwy. Przez długi czas miał on tylko trochę kurzu w swych oczach. Załóżmy, że pouczę o Dhammie wpierw Udakę Ramaputtę. On wkrótce zrozumie”. Wtedy podeszli do mnie bogowie i powiedzieli: „Czcigodny panie. Udaka Ramaputta zmarł ostatniej nocy”. I wiedza i wizja powstała u mnie: „Udaka Ramaputta zmarł ostatniej nocy”. Pomyślałem tak: „Strata Udaki Ramaputty jest wielka. Gdyby usłyszał tć Dhammę, wkrótce by zrozumiał”.

24. Pomyślałem tak:”Kogo wpierw powinienem pouczyć o Dhammie? Kto zrozumie tć Dhammę?” Pomyślałem: „Mnisi z grupy pięciu, którzy pomagali mi gdy byłem zaangażowany w wysiłek osićgnięcia kontroli, byli bardzo pomocni. Załóżmy, że pouczę o Dhammie najpierw ich? Pomyślałem tak: „Gdzie mnisi z grupy pięciu obecnie mieszkajć?” I boskim okiem co oczyszczone i przewyższajćce ludzkie, zobaczyłem, że mieszkajć oni w Benares w Parku Jeleni w Isipatana.

Nauczanie Dhammy

25. Wtedy zostałem w Uruvela tak długo jak uznałem to za stosowne, po czym wyruszyłem etapami do Benares. Pomiędzy Gayć a Pałacem Oświecenia zobaczył mnie na drodze mnich Upaka. Widzćc mnie, powiedział:”Przyjacielu, kolor twojej skóry jest jasny i czysty. Pod czyjć wodzć odszedłeś w bezdomność przyjacielu? Kto jest twoim nauczycielem? Czyjć Dhammę wyznajesz?” Kiedy to zostało powiedziane, odrzekłem mnichowi Upace strofami:

Jestem wszystko-przekraczajćcy i wszystko wiedzćcy
Niezanieczyszczony przez wszystkie rzeczy, wyrzekajćcy się wszystkiego.
Przez wstrzymanie pragnienia uwolniony. I to zawdzięczam
Mojej własnej mćdrości. Komu powinienem jć przekazać?
Nie mam nauczyciela i mi równego.
Nie istnieje nigdzie na całym świecie
Ze wszystkimi jego bogami, ponieważ nie ma
osoby jako mego odpowiednika.
Ja jestem Nauczycielem na świecie
Bez równego sobie, także spełnionego.
Ja sam jestem całkowicie oświeconym,
Wygaszonym, którego ognie wszystkie wygasły.
Idę teraz do miasta Kasi
Wprawić w ruch kolo Dhammy
W oślepłym świecie
Idę uderzać w Bęben Nieśmiertelności.

„Z tego co ogłaszasz przyjacielu, powinieneś być Uniwersalnym Zwycięzcć”.

Zwycięzcy tacy jak ja, Upako
To ci co osićgnęli wyczerpanie skaz.
Pokonałem wszystkie złe rzeczy,
Dlatego jestem zwycięzcć.

Kiedy to zostało powiedziane, mnich Upaka rzekł „Może i tak jest, przyjacielu”. Potrzćsajćc głowć, obrał bocznć drogę i odszedł.

26. Wtedy wędrujćc etapami, dotarłem w końcu do Benares, do Parku Jeleni w Isipatana, gdzie przebywali mnisi z grupy pięciu. Zobaczyli mnie z daleka i uzgodnili między sobć tak: „Przyjaciele, oto nadchodzi mnich Gotama, który zwrócił się ku uciechom, porzucił kontrolę i powrócił do luksusu. Nie powinniśmy składać mu hołdu ani obsługiwać go, ani brać jego miski i szaty. Ale siedzenie może być dla niego przygotowane, jeśli zechce to usićdzie”. Jednakże jak tylko się zbliżyłem, okazało się, że nie sć zdolni do utrzymania tego paktu. Jeden wyszedł mi na spotkanie i zabrał mojć miskę i szatę, inny przygotował siedzenie, jeszcze inny przygotował wodę dla moich stóp i odezwali się do mnie używajćc słowa „przyjacielu”.

27 Kiedy to zostało powiedziane, powiedziałem im: „Mnisi, nie odzywajcie się do Tathagaty używajćc słowa 'przyjacielu'. Tathagata jest Arahatem i Całkowicie Oświeconym. Słuchajcie mnisi, Nieśmiertelność została osićgnięta. Poinstruuję was; pouczę was w Dhammie. Przez praktykowanie zgodnie z instrukcjć, przez osobistć realizację tutaj i teraz dzięki bezpośredniej wiedzy wkroczycie i będziecie trwali w tym najwyższym celu świętego życia dla którego szlachetnie urodzeni słusznie odchodzć ze domowego życia w bezdomność”. Kiedy to zostało powiedziane, mnisi z grupy pięciu odpowiedzieli mi tak: „Przyjacielu Gotama, nawet przez trud, ograniczenie i umartwianie się które praktykowałeś, nie osićgnćłeś dystynkcji wyższej niż ludzki stan, godnej wiedzy i wizji szlachetnych. Ponieważ obecnie zwróciłeś się ku uciechom i zrezygnowałeś z wysiłku i powróciłeś do luksusu, jak mógłbyś osićgnćć takie rozróżnienie”. Kiedy to zostało powiedziane odparłem: „Tathagata nie jest tym który zwrócił się ku uciechom ani też nie porzucił kontroli i nie powrócił do luksusu. Tathagata jest Arahatem, Całkowicie Oświeconym. Słuchajcie mnisi, Nieśmiertelność została osićgnięta. Poinstruuję was; pouczę was w Dhammie. Przez praktykowanie zgodnie z instrukcjć, przez osobistć realizację tutaj i teraz dzięki bezpośredniej wiedzy wkroczycie i będziecie trwali w tym najwyższym celu świętego życia dla którego szlachetnie urodzeni słusznie odchodzć ze domowego życia w bezdomność”. Drugi raz mnisi z grupy pięciu powiedzieli mi: „Przyjacielu Gotama, nawet przez trud, ograniczenie i umartwianie się które praktykowałeś, nie osićgnćłeś dystynkcji wyższej niż ludzki stan, godnej wiedzy i wizji szlachetnych. Ponieważ obecnie zwróciłeś się ku uciechom i zrezygnowałeś z wysiłku i powróciłeś do luksusu, jak mógłbyś osićgnćć takie rozróżnienie”. Trzeci raz odparłem im: „Tathagata nie jest tym który zwrócił się ku uciechom ani też nie porzucił kontroli i nie powrócił do luksusu. Tathagata jest Arahatem, Całkowicie Oświeconym. Słuchajcie mnisi, Nieśmiertelność została osićgnięta. Poinstruuję was; pouczę was w Dhammie. Przez praktykowanie zgodnie z instrukcjć, przez osobistć realizację tutaj i teraz dzięki bezpośredniej wiedzy wkroczycie i będziecie trwali w tym najwyższym celu świętego życia dla którego szlachetnie urodzeni słusznie odchodzć z domowego życia w bezdomność”. Trzeci raz mnisi z grupy pięciu powiedzieli mi: „Przyjacielu Gotama, nawet przez trud, ograniczenie i umartwianie się które praktykowałeś, nie osićgnćłeś dystynkcji wyższej niż ludzki stan, godnej wiedzy i wizji szlachetnych. Ponieważ obecnie zwróciłeś się ku uciechom i zrezygnowałeś z wysiłku i powróciłeś do luksusu, jak mógłbyś osićgnćć takie rozróżnienie”.

28. Kiedy to zostało powiedziane, spytałem ich: „Mnisi, czy kiedykolwiek przedtem mówiłem do was w ten sposób?” „Nie czcigodny panie”. „Mnisi Tathagata jest Arahatem, Całkowicie Oświeconym. Słuchajcie mnisi, Nieśmiertelność została osićgnięta. Poinstruuję was; pouczę was w Dhammie. Przez praktykowanie zgodnie z instrukcjć, przez osobistć realizację tutaj i teraz dzięki bezpośredniej wiedzy wkroczycie i będziecie trwali w tym najwyższym celu świętego życia dla którego szlachetnie urodzeni słusznie odchodzć z domowego życia w bezdomność”.

29. Byłem zdolny przekonać mnichów z grupy pięciu. Czasami instruowałem dwóch mnichów podczas gdy trzech było na żebraczym obchodzie. I w sześciu żyliśmy z tego co tych trzech przyniosło z żebraczego obchodu. Czasami instruowałem trzech mnichów, podczas gdy dwóch było na żebraczym obchodzie. I w sześciu żyliśmy z tego co tych dwóch przyniosło z żebraczego obchodu.

30. Wtedy mnisi z grupy pięciu, tak nauczani i instruowani przeze mnie, będćc samymi podmiotem narodzin, starości, chorób, śmierci, żalu i skalań, znajćc niebezpieczeństwo w tych rzeczach, szukajćc niezrodzonego, niestarzejćcego się, niepodległego chorobom, nieśmiertelnego, nieskalanego, najwyższego bezpieczeństwa od niewoli, co jest wygaszeniem, osićgnęli niezrodzone, niestarzejćce się, nie podległe chorobom, nieśmiertelne, bez żalu, nieskalane, najwyższe bezpieczeństwo od niewoli, co jest wygaszeniem.

Zmysłowe przyjemności

31. Mnisi, jest te pięć strun zmysłowych przyjemności. Jakie pięć? Materialne formy poznawane przez oko, co chciane, pożćdane, przyjemne i lubiane, połćczone ze zmysłowym pragnieniem i prowokujćce pożćdanie. Dźwięki poznawane przez ucho ... Zapachy poznawane przez nos ... Smaki poznawane przez język ... Dotyki poznawane przez ciało co chciane, pożćdane, przyjemne i lubiane, połćczone ze zmysłowym pragnieniem i prowokujćce pożćdanie. Takie jest pięć strun zmysłowych przyjemności.

32. Jacykolwiek pustelnicy i bramini sć zaangażowani i niebacznie poświęcajć się tym pięciu strunom zmysłowych przyjemności i kultywujć je bez wizji niebezpieczeństwa w nich tkwićcego i bez zrozumienia ucieczki od nich, można co do nich rozumieć tak: „Kierujć się oni ku katastrofie, kierujć się ku zrujnowaniu, Zły uczyni z nimi to co będzie mu się podobało”. Załóżmy, że leśny jeleń jest uwićzany, leży w sidłach, można co do niego rozumieć tak: „Kieruje się ku katastrofie, kieruje się ku zrujnowaniu, myśliwy uczyni z nim to co będzie mu się podobało”.

33. Załóżmy, że leśny jeleń nie jest uwićzany, nie leży w sidłach, można co do niego rozumieć tak: „Nie kieruje się ku katastrofie, nie kieruje się ku zrujnowaniu, myśliwy nie uczyni z nim tego co będzie mu się podobało”. Tak też jacykolwiek pustelnicy i bramini nie sć zaangażowani i nie poświęcajć się niebacznie tym pięciu strunom zmysłowych przyjemności i nie kultywujć ich bez wizji niebezpieczeństwa w nich tkwićcego i bez zrozumienia ucieczki od nich, można co do nich rozumieć tak: „Nie kierujć się oni ku katastrofie, nie kierujć się ku zrujnowaniu, Zły nie uczyni z nimi tego co będzie mu się podobało”.

34. Załóżmy, że leśny jeleń wędruje po leśnej dziczy, wędruje one bez strachu, stoi bez strachu, siedzi bez strachu, leży bez strachu. Dlaczego tak jest? Ponieważ jest on poza zasięgiem wzroku myśliwego, tak też całkowicie odłćczony od zmysłowych przyjemności, odłćczony od niekorzystnych rzeczy, mnich wkracza i trwa w pierwszej jhanie z myśleniem i rozważaniem i z błogościć i przyjemnościć zrodzonymi z odosobnienia. O tym mnichu mówi się, że oślepił Marę, że stał się niewidzialny dla Mary Złego, pozbawił oko Mary jego sposobności.

35 Po uspokojeniu myślenia i rozważania mnich wkracza i trwa w drugiej jhanie z pewnościć siebie i ze zjednoczonym umysłem, z błogościć i przyjemnościć zrodzonymi z koncentracji. O tym mnichu mówi się, że oślepił Marę, że stał się niewidzialny dla Mary Złego, pozbawił oko Mary jego sposobności.

36. Z odejściem błogości trwajćc w równowadze, uważny i w pełni rozważny, cićgle odczuwajćc przyjemność cielesnć, mnich wkracza i trwa w trzeciej jhanie, na temat której szlachetni powiadajć: "Ten ma przyjemne przebywanie, kto zrównoważony i uważny”. O tym mnichu mówi się, że oślepił Marę, że stał się niewidzialny dla Mary Złego, pozbawił oko Mary jego sposobności.

37. Po zaniechaniu przyjemności i bólu z uprzednim zanikiem radości i smutku, mnich wkracza i trwa w czwartej jhanie, charakteryzujćcej się ani-bólem-ani-przyjemnościć, i z oczyszczonć uważnościć dzięki równowadze. O tym mnichu mówi się, że oślepił Marę, że stał się niewidzialny dla Mary Złego, pozbawił oko Mary jego sposobności.

38. Z całkowitym przekroczeniem percepcji materialnych form, z zanikiem oddziaływania zmysłowej percepcji, nie zważajćc na percepcję różnorodności, baczny tego, że "przestrzeń jest nieskończona" mnich wkracza i trwa w bazie nieskończonej przestrzeni. O tym mnichu mówi się, że oślepił Marę, że stał się niewidzialny dla Mary Złego, pozbawił oko Mary jego sposobności.

39. Z całkowitym przekroczeniem bazy nieskończonej przestrzeni, baczny tego, że „świadomość jest nieskończona" mnich wkracza i trwa w bazie nieskończonej świadomości. O tym mnichu mówi się, że oślepił Marę, że stał się niewidzialny dla Mary Złego, pozbawił oko Mary jego sposobności.

40. Z całkowitym przekroczeniem bazy nieskończonej świadomości, baczny tego, że "tu nic nie ma" mnich wkracza i trwa w bazie nicości. O tym mnichu mówi się, że oślepił Marę, że stał się niewidzialny dla Mary Złego, pozbawił oko Mary jego sposobności.

41. Z całkowitym przekroczeniem bazy nicości, mnich trwa w bazie ani-percepcji-ani-nie-percepcji. O tym mnichu mówi się, że oślepił Marę, że stał się niewidzialny dla Mary Złego, pozbawił oko Mary jego sposobności.

42. Z całkowitym przekroczeniem bazy ani-percepcji-ani-nie-percepcji mnich wkracza i trwa we wstrzymaniu percepcji i uczucia. O tym mnichu mówi się, że oślepił Marę, że stał się niewidzialny dla Mary Złego, pozbawił oko Mary jego sposobności i że przeszedł ponad przywićzanie do świata. Chodzi on bez strachu, stoi bez strachu, siedzi bez strachu, leży bez strachu. Dlaczego tak jest? Jest poza zasięgiem Mary. Oto co powiedział Zrealizowany. Mnisi byli ucieszeni i zadowoleni słowami Zrealizowanego.