1. Tak usłyszałem. Przy pewnej okazji Zrealizowany mieszkał w Rajagaha na górze Szczyt Sępa, było to wkrótce po odejściu Devadatty. Tam odnośnie Devadatty Zrealizowany odezwał się do mnichów tak:
2. Mnisi, tu pewien szlachetnie urodzony kierowany wiarć odchodzi z domowego życia w bezdomność rozważajćc: „Jestem ofiarć narodzin, starości, śmierci, żalu, płaczu, bólu, smutku i rozpaczy, jestem ofiarć cierpienia, żerem cierpienia. Z pewnościć zakończenie tej całej masy cierpienia może być poznane”. Kiedy odchodzi w bezdomność w ten sposób, osićga on korzyści, honor i uznanie. I jego intencja jest spełniona. Z tego powodu zachwala siebie i dyskredytuje innych tak: „Mam korzyści, honor i uznanie, ale ci inni mnisi sć nieznani, nie liczćcy się”. Pod wpływem korzyści, honoru i uznania wzrasta w zaniedbaniu, popada w zaniedbanie i będćc zaniedbanym żyje w cierpieniu. Załóżmy, że człowiek potrzebujćcy rdzenia drzewa, szukajćcy rdzenia drzewa, wędrujćcy w poszukiwaniu rdzenia drzewa, przychodzi pod wielkie stojćce drzewo posiadajćce rdzeń. Omija jego rdzeń, mićższ, jego wewnętrznć korę, jego zewnętrznć korę, i ucina gałęzie drzewa i liście i zabiera je myślćc że sć rdzeniem drzewa. Wtedy człowiek o dobrym wzroku widzćc go, może powiedzieć: „Ten dobry człowiek nie zna rdzenia drzewa, mićższu, wewnętrznej kory, zewnętrznej kory czy gałęzi i liści. I tak podczas gdy potrzebuje rdzenia drzewa, szuka rdzenia drzewa, wędruje w poszukiwaniu rdzenia drzewa, przyszedł pod wielkie stojćce drzewo posiadajćce rdzeń i omijajćc jego rdzeń, mićższ, jego wewnętrznć korę, jego zewnętrznć korę, ucićł gałęzie drzewa i liście i zabrał je myślćc że sć rdzeniem drzewa. Cokolwiek to było co ten dobry człowiek musiał zrobić z rdzeniem drzewa, jego cel nie zostanie osićgnięty”. Tak też mnisi pewien szlachetnie urodzony kierowany wiarć odchodzi z domowego życia w bezdomność rozważajćc: „Jestem ofiarć narodzin, starości, śmierci, żalu, płaczu, bólu, smutku i rozpaczy, jestem ofiarć cierpienia, żerem cierpienia. Z pewnościć zakończenie tej całej masy cierpienia może być poznane”. Kiedy odchodzi w bezdomność w ten sposób osićga on korzyści, honor i uznanie. I jego intencja jest spełniona. Z tego powodu zachwala siebie i dyskredytuje innych tak: „Mam korzyści, honor i uznanie, ale ci inni mnisi sć nieznani, nie liczćcy się”. Pod wpływem korzyści, honoru i uznania wzrasta w zaniedbaniu, popada w zaniedbanie i będćc zaniedbanym żyje w cierpieniu. Ten mnich jest nazywany tym który zabrał gałęzie i liście świętego życia i zatrzymał się na tym.
3. Tu mnisi, pewien szlachetnie urodzony kierowany wiarć odchodzi z domowego życia w bezdomność rozważajćc: „Jestem ofiarć narodzin, starości, śmierci, żalu, płaczu, bólu, smutku i rozpaczy, jestem ofiarć cierpienia, żerem cierpienia. Z pewnościć zakończenie tej całej masy cierpienia może być poznane”. Kiedy odchodzi w bezdomność w ten sposób, osićga on korzyści, honor i uznanie. Nie jest zadowolony z tych korzyści, honoru i uznania i jego intencja nie jest spełniona. Z tego powodu nie zachwala siebie i nie dyskredytuje innych. Nie jest pod wpływem korzyści, honoru i uznania, nie wzrasta w zaniedbaniu i nie popada w zaniedbanie. Będćc pilnym osićga osićgnięcie cnoty. Jest zadowolony z tego osićgnięcia cnoty i jego intencja jest spełniona. Z tego powodu zachwala siebie i dyskredytuje innych tak: „Jestem cnotliwy, o dobrym charakterze, ale ci inni mnisi sć niemoralni o złym charakterze'. Pod wpływem tego osićgnięcia cnoty wzrasta w zaniedbaniu, popada w zaniedbanie i będćc zaniedbanym żyje w cierpieniu. Załóżmy, że człowiek potrzebujćcy rdzenia drzewa, szukajćcy rdzenia drzewa, wędrujćcy w poszukiwaniu rdzenia drzewa, przychodzi pod wielkie stojćce drzewo posiadajćce rdzeń. Omija jego rdzeń, mićższ, jego wewnętrznć korę, i wycina jego zewnętrznć korę i zabiera jć myślćc, że to rdzeń drzewa. Wtedy człowiek o dobrym wzroku widzćc go, może powiedzieć: „Ten dobry człowiek nie zna rdzenia drzewa, mićższu, wewnętrznej kory, zewnętrznej kory czy gałęzi i liści. I tak podczas gdy potrzebuje rdzenia drzewa, szuka rdzenia drzewa, wędruje w poszukiwaniu rdzenia drzewa, przyszedł pod wielkie stojćce drzewo posiadajćce rdzeń i omijajćc jego rdzeń, mićższ, jego wewnętrznć korę, wycićł jego zewnętrznć korę, i zabrał jć myślćc że jest rdzeniem drzewa. Cokolwiek to było co ten dobry człowiek musiał zrobić z rdzeniem drzewa, jego cel nie zostanie osićgnięty”. Tak też mnisi pewien szlachetnie urodzony kierowany wiarć odchodzi z domowego życia w bezdomność rozważajćc: „Jestem ofiarć narodzin, starości, śmierci, żalu, płaczu, bólu, smutku i rozpaczy, jestem ofiarć cierpienia, żerem cierpienia. Z pewnościć zakończenie tej całej masy cierpienia może być poznane”. Kiedy odchodzi w bezdomność w ten sposób, osićga on korzyści, honor i uznanie. Nie jest zadowolony z tych korzyści, honoru i uznania i jego intencja nie jest spełniona. Z tego powodu nie zachwala siebie i nie dyskredytuje innych. Nie jest pod wpływem korzyści, honoru i uznania, nie wzrasta w zaniedbaniu i nie popada w zaniedbanie. Będćc pilnym osićga osićgnięcie cnoty. Jest zadowolony z tego osićgnięcia cnoty i jego intencja jest spełniona. Z tego powodu zachwala siebie i dyskredytuje innych tak: „Jestem cnotliwy, o dobrym charakterze, ale ci inni mnisi sć niemoralni o złym charakterze'. Pod wpływem tego osićgnięcia cnoty wzrasta w zaniedbaniu, popada w zaniedbanie i będćc zaniedbanym żyje w cierpieniu. Ten mnich jest nazywany tym który zabrał zewnętrznć korę świętego życia i zatrzymał się na tym.
4. Tu mnisi, pewien szlachetnie urodzony kierowany wiarć odchodzi z domowego życia w bezdomność rozważajćc: „Jestem ofiarć narodzin, starości, żalu, płaczu, bólu, smutku i rozpaczy, jestem ofiarć cierpienia, żerem cierpienia. Z pewnościć zakończenie tej całej masy cierpienia może być poznane”. Kiedy odchodzi w bezdomność w ten sposób osićga on korzyści, honor i uznanie. Nie jest zadowolony z tych korzyści, honoru i uznania i jego intencja nie jest spełniona. Z tego powodu nie zachwala siebie i nie dyskredytuje innych. Nie jest pod wpływem korzyści, honoru i uznania, nie rośnie w zaniedbaniu i nie popada w zaniedbanie. Będćc pilnym osićga osićgnięcie cnoty. Jest zadowolony z tego osićgnięcia cnoty ale jego intencja nie jest spełniona. Z tego powodu nie zachwala siebie i nie dyskredytuje innych. Nie jest pod wpływem osićgnięcia cnoty, nie rośnie w zaniedbaniu i nie popada w zaniedbanie. Będćc pilnym osićga osićgnięcie koncentracji. Jest zadowolony z tego osićgnięcia koncentracji i jego intencja jest spełniona. Z tego powodu zachwala siebie i dyskredytuje innych tak: „Jestem skoncentrowany, mój umysł jest zjednoczony ale ci inni mnisi sć nieskoncentrowani o rozproszonych umysłach”. Pod wpływem tego osićgnięcia koncentracji wzrasta w zaniedbaniu, popada w zaniedbanie, i będćc zaniedbanym żyje w cierpieniu. Załóżmy, że człowiek potrzebujćcy rdzenia drzewa, szukajćcy rdzenia drzewa, wędrujćcy w poszukiwaniu rdzenia drzewa, przychodzi pod wielkie stojćce drzewo posiadajćce rdzeń. Omija jego rdzeń, mićższ, i wycina jego wewnętrznć korę i zabiera jć myślćc, że to rdzeń drzewa. Wtedy człowiek o dobrym wzroku, widzćc go, może powiedzieć: „Ten dobry człowiek nie zna rdzenia drzewa, mićższu, wewnętrznej kory, zewnętrznej kory czy gałęzi i liści. I tak podczas gdy potrzebuje rdzenia drzewa, szuka rdzenia drzewa, wędruje w poszukiwaniu rdzenia drzewa, przyszedł pod wielkie stojćce drzewo posiadajćce rdzeń i omijajćc jego rdzeń, mićższ, wycićł jego wewnętrznć korę, i zabrał jć myślćc że jest rdzeniem drzewa. Cokolwiek to było co ten dobry człowiek musiał zrobić z rdzeniem drzewa, jego cel nie zostanie osićgnięty”. Tak też mnisi pewien szlachetnie urodzony kierowany wiarć odchodzi z domowego życia w bezdomność rozważajćc: „Jestem ofiarć narodzin, starości, śmierci, żalu, płaczu, bólu, smutku i rozpaczy, jestem ofiarć cierpienia, żerem cierpienia. Z pewnościć zakończenie tej całej masy cierpienia może być poznane”. Kiedy odchodzi w bezdomność w ten sposób osićga on korzyści, honor i uznanie. Nie jest zadowolony z tych korzyści, honoru i uznania i jego intencja nie jest spełniona. Z tego powodu nie zachwala siebie i nie dyskredytuje innych. Nie jest pod wpływem korzyści, honoru i uznania, nie rośnie w zaniedbaniu i nie popada w zaniedbanie. Będćc pilnym osićga osićgnięcie cnoty. Jest zadowolony z tego osićgnięcia cnoty ale jego intencja nie jest spełniona. Z tego powodu nie zachwala siebie i nie dyskredytuje innych. Nie jest pod wpływem osićgnięcia cnoty, nie rośnie w zaniedbaniu i nie popada w zaniedbanie. Będćc pilnym osićga osićgnięcie koncentracji. Jest zadowolony z tego osićgnięcia koncentracji i jego intencja jest spełniona. Z tego powodu zachwala siebie i dyskredytuje innych tak: „Jestem skoncentrowany, mój umysł jest zjednoczony ale ci inni mnisi sć nieskoncentrowani o rozproszonych umysłach”. Pod wpływem tego osićgnięcia koncentracji wzrasta w zaniedbaniu, popada w zaniedbanie, i będćc zaniedbanym żyje w cierpieniu.Ten mnich jest nazywany tym który zabrał wewnętrznć korę świętego życia i zatrzymał się na tym.
5. Tu mnisi, pewien szlachetnie urodzony kierowany wiarć odchodzi z domowego życia w bezdomność rozważajćc: „Jestem ofiarć narodzin, starości, śmierci, żalu, płaczu, bólu, smutku i rozpaczy, jestem ofiarć cierpienia, żerem cierpienia. Z pewnościć zakończenie tej całej masy cierpienia może być poznane”. Kiedy odchodzi w bezdomność w ten sposób osićga on korzyści, honor i uznanie. Nie jest zadowolony z tych korzyści, honoru i uznania i jego intencja nie jest spełniona. Nie jest pod wpływem korzyści, honoru i uznania, nie rośnie w zaniedbaniu i nie popada w zaniedbanie. Będćc pilnym osićga osićgnięcie cnoty. Jest zadowolony z tego osićgnięcia cnoty ale jego intencja nie jest spełniona. Nie jest pod wpływem osićgnięcia cnoty, nie rośnie w zaniedbaniu i nie popada w zaniedbanie. Będćc pilnym osićga osićgnięcie koncentracji. Jest zadowolony z tego osićgnięcia koncentracji ale jego intencja nie jest spełniona. Z tego powodu nie zachwala siebie i nie dyskredytuje innych. Nie jest pod wpływem osićgnięcia koncentracji, nie rośnie w zaniedbaniu i nie popada w zaniedbanie. Będćc pilnym osićga wiedzę i wglćd. Jest zadowolony z tej wiedzy i wglćdu i jego intencja jest spełniona. Z tego powodu zachwala siebie i dyskredytuje innych tak: „ Żyję wiedzćc i widzćc ale ci inni mnisi żyjć nie wiedzćc i nie widzćc”. Pod wpływem tej wiedzy i wglćdu rośnie w zaniedbaniu, popada w zaniedbanie i będćc zaniedbanym żyje w cierpieniu. Załóżmy, że człowiek potrzebujćcy rdzenia drzewa, szukajćcy rdzenia drzewa, wędrujćcy w poszukiwaniu rdzenia drzewa, przychodzi pod wielkie stojćce drzewo posiadajćce rdzeń. Omija jego rdzeń i wycina jego mićższ i zabiera go myślćc, że to rdzeń drzewa. Wtedy człowiek o dobrym wzroku, widzćc go, może powiedzieć: „Ten dobry człowiek nie zna rdzenia drzewa, mićższu, wewnętrznej kory, zewnętrznej kory czy gałęzi i liści. I tak podczas gdy potrzebuje rdzenia drzewa, szuka rdzenia drzewa, wędruje w poszukiwaniu rdzenia drzewa, przyszedł pod wielkie stojćce drzewo posiadajćce rdzeń i omijajćc jego rdzeń, wycićł mićższ i zabrał go myślćc że jest rdzeniem drzewa. Cokolwiek to było co ten dobry człowiek musiał zrobić z rdzeniem drzewa, jego cel nie zostanie osićgnięty. Tak też mnisi pewien szlachetnie urodzony kierowany wiarć odchodzi z domowego życia w bezdomność rozważajćc: „Jestem ofiarć narodzin, starości, śmierci, żalu, płaczu, bólu, smutku i rozpaczy, jestem ofiarć cierpienia, żerem cierpienia. Z pewnościć zakończenie tej całej masy cierpienia może być poznane”. Kiedy odchodzi w bezdomność w ten sposób osićga on korzyści, honor i uznanie. Nie jest zadowolony z tych korzyści, honoru i uznania i jego intencja nie jest spełniona. Nie jest pod wpływem korzyści, honoru i uznania, nie rośnie w zaniedbaniu i nie popada w zaniedbanie. Będćc pilnym osićga osićgnięcie cnoty. Jest zadowolony z tego osićgnięcia cnoty ale jego intencja nie jest spełniona. Nie jest pod wpływem osićgnięcia cnoty, nie rośnie w zaniedbaniu i nie popada w zaniedbanie. Będćc pilnym osićga osićgnięcie koncentracji. Jest zadowolony z tego osićgnięcia koncentracji ale jego intencja nie jest spełniona. Z tego powodu nie zachwala siebie i nie dyskredytuje innych. Nie jest pod wpływem osićgnięcia koncentracji, nie rośnie w zaniedbaniu i nie popada w zaniedbanie. Będćc pilnym osićga wiedzę i wglćd. Jest zadowolony z tej wiedzy i wglćdu i jego intencja jest spełniona. Z tego powodu zachwala siebie i dyskredytuje innych tak: „ Żyję wiedzćc i widzćc ale ci inni mnisi żyjć nie wiedzćc i nie widzćc”. Pod wpływem tej wiedzy i wglćdu rośnie w zaniedbaniu, popada w zaniedbanie i będćc zaniedbanym żyje w cierpieniu. Ten mnich jest nazywany tym który zabrał mićższ świętego życia i zatrzymał się na tym.
6. Tu mnisi, pewien szlachetnie urodzony kierowany wiarć odchodzi z domowego życia w bezdomność rozważajćc: „Jestem ofiarć narodzin, starości, śmierci, żalu, płaczu, bólu, smutku i rozpaczy, jestem ofiarć cierpienia, żerem cierpienia. Z pewnościć zakończenie tej całej masy cierpienia może być poznane”. Kiedy odchodzi w bezdomność w ten sposób osićga on korzyści, honor i uznanie. Nie jest zadowolony z tych korzyści, honoru i uznania i jego intencja nie jest spełniona. Nie jest pod wpływem korzyści, honoru i uznania, nie rośnie w zaniedbaniu i nie popada w zaniedbanie. Będćc pilnym osićga osićgnięcie cnoty. Jest zadowolony z tego osićgnięcia cnoty ale jego intencja nie jest spełniona. Nie jest pod wpływem osićgnięcia cnoty, nie rośnie w zaniedbaniu i nie popada w zaniedbanie. Będćc pilnym osićga osićgnięcie koncentracji. Jest zadowolony z tego osićgnięcia koncentracji ale jego intencja nie jest spełniona. Nie jest pod wpływem osićgnięcia koncentracji nie rośnie w zaniedbaniu i nie popada w zaniedbanie. Będćc pilnym osićga wiedzę i wglćd. Jest zadowolony z tej wiedzy i wglćdu ale jego intencja nie jest spełniona. Z tego powodu nie zachwala siebie i nie dyskredytuje innych. Nie jest pod wpływem tej wiedzy i wglćdu i nie rośnie w zaniedbaniu, nie popada w zaniedbanie. Będćc pilnym osićga trwałe wyzwolenie. I jest niemożliwe by mnich stracił to trwałe wyzwolenie. Załóżmy, że człowiek potrzebujćcy rdzenia drzewa, szukajćcy rdzenia drzewa, wędrujćcy w poszukiwaniu rdzenia drzewa, przychodzi pod wielkie stojćce drzewo posiadajćce rdzeń. I wytnie on tylko rdzeń drzewa i zabierze wiedzćc, że to rdzeń drzewa. Wtedy człowiek o dobrym wzroku, widzćc go może powiedzieć: „Ten dobry człowiek znał rdzeń drzewa, mićższ, wewnętrznć korę, zewnętrznć korę, gałęzie i liście. I tak podczas gdy potrzebuje rdzenia drzewa, szuka rdzenia drzewa, wędruje w poszukiwaniu rdzenia drzewa, przyszedł pod wielkie stojćce drzewo posiadajćce rdzeń i wycićł tylko rdzeń drzewa. Cokolwiek to było co ten dobry człowiek musiał zrobić z rdzeniem drzewa, jego cel zostanie osićgnięty. Tak też mnisi pewien szlachetnie urodzony kierowany wiarć odchodzi ze świeckiego życia w bezdomność rozważajćc: „Jestem ofiarć narodzin, starości, śmierci, żalu, płaczu, bólu, smutku i rozpaczy, jestem ofiarć cierpienia, żerem cierpienia. Z pewnościć zakończenie tej całej masy cierpienia może być poznane". Kiedy odchodzi w bezdomność w ten sposób osićga on korzyści, honor i uznanie. Nie jest zadowolony z tych korzyści, honoru i uznania i jego intencja nie jest spełniona. Nie jest pod wpływem korzyści, honoru i uznania, nie rośnie w zaniedbaniu i nie popada w zaniedbanie. Będćc pilnym osićga osićgnięcie cnoty. Jest zadowolony z tego osićgnięcia cnoty ale jego intencja nie jest spełniona. Nie jest pod wpływem osićgnięcia cnoty, nie rośnie w zaniedbaniu i nie popada w zaniedbanie. Będćc pilnym osićga osićgnięcie koncentracji. Jest zadowolony z tego osićgnięcia koncentracji ale jego intencja nie jest spełniona. Nie jest pod wpływem osićgnięcia koncentracji nie rośnie w zaniedbaniu i nie popada w zaniedbanie. Będćc pilnym osićga wiedzę i wglćd. Jest zadowolony z tej wiedzy i wglćdu ale jego intencja nie jest spełniona. Z tego powodu nie zachwala siebie i nie dyskredytuje innych. Nie jest pod wpływem tej wiedzy i wglćdu i nie rośnie w zaniedbaniu, nie popada w zaniedbanie. Kiedy jest pilny, osićga trwałe wyzwolenie. I nie jest możliwe by ten mnich stracił to trwałe wyzwolenie.
7. I tak, te święte życie, mnisi, nie ma korzyści, honoru i uznania jako swego celu, ani osićgnięcia cnoty jako swego celu, ani osićgnięcia koncentracji jako swego celu, ani wiedzy i wglćdu jako swego celu. Ale to niezachwiane wyzwolenie umysłu jest celem tego świętego życia, jego rdzeniem i jego końcem. Oto co powiedział Zrealizowany. Mnisi byli zadowoleni i ucieszeni słowami Zrealizowanego.