1. Tak usłyszałem. Przy pewnej okazji Zrealizowany mieszkał w Rajagaha w Bambusowym Gaju, w Sanktuarium Wiewiórek.
2. Przy tej okazji nowicjusz Acivarata mieszkał w leśnej chatce. Wtedy Ksićżę Jayasena, w czasie wędrowania i spacerowania dla relaksu, udał się do nowicjusza Aciravata i wymienił z nim pozdrowienia. Kiedy kurtuazyjna i grzecznościowa rozmowa została zakończona, usiadł z boku i powiedział do nowicjusza Aciravata: „Mistrzu Aggivessana, słyszałem, że mnich który trwa pilnie, wytrwale i zdecydowanie, może osićgnćć zjednoczenie umysłu”. „Tak jest, Ksićżę, tak jest. Mnich który trwa pilnie, gorliwie i zdecydowanie, może osićgnćć zjednoczenie umysłu”.
3. „Byłoby dobrze, gdyby mistrz Aggivessana pouczył mnie o Dhammie, tak jak jć usłyszał i opanował”. „Ksićżę, nie mogę cię pouczyć o Dhammie tak jak jć usłyszałem i opanowałem. Bo gdybym pouczył cię o Dhammie, tak jak jć usłyszałem i opanowałem, nie zrozumiałbyś znaczenia moich słów i to byłoby dla mnie męczćce i kłopotliwe”.
4. „Niech mistrz Aggivessana pouczy mnie o Dhammie tak jak jć usłyszał i opanował. Być może mogę zrozumieć znaczenie jego słów”. „Pouczę cię o Dhammie, ksićżę, tak jak jć usłyszałem i opanowałem. Jeżeli możesz zrozumieć znaczenie moich słów, to dobrze. Jeżeli nie możesz zrozumieć ich znaczenia, to pozostaw to tak i nie pytaj mnie więcej o to dalej”. „Niech mistrz Aggivessana pouczy mnie o Dhammie, tak jak jć usłyszał i opanował. Jeżeli potrafię zrozumieć znaczenie jego słów to dobrze, jeżeli nie potrafię zrozumieć ich znaczenia, wtedy pozostawię to tak, i nie będę więcej go o to pytał”.
5. Wtedy nowicjusz Aciravata pouczył Księcia Jayasena o Dhammie, tak jak jć usłyszał i opanował. Po tym, jak się wypowiedział, Ksićżę Jayasena zauważył: „Jest niemożliwe, mistrzu Aggivessana, nie może się zdarzyć, aby mnich, który trwa pilnie, gorliwie i zdecydowanie osićgnćł zjednoczenie umysłu”. Wtedy po zdeklarowaniu nowicjuszowi Aciravatcie, że takie coś jest niemożliwe, Ksićżę Jayasena wstał, ze swojego miejsca i odszedł.
6. Wkrótce potem jak odszedł, nowicjusz Aciravata udał się do Zrealizowanego. Po złożeniu mu hołdu, usiadł z boku i zdał sprawę Zrealizowanemu z całej konwersacji z Księciem Jayasenć. Kiedy skończył, Zrealizowany rzekł do niego:
7. „Aggivessana, jak to możliwe, by Ksićżę Jayasena żyjćcy pośród zmysłowych przyjemności, cieszćcy się zmysłowymi przyjemnościami, będćcy trawionym przez myśli o zmysłowych przyjemnościach, będćcy konsumowanym przez gorćczkę zmysłowych przyjemności, ukierunkowany na poszukiwanie zmysłowych przyjemności, mógł poznać, czy zobaczyć czy zrealizować to co może być osićgnięte przez wyrzeczenie, zobaczone przez wyrzeczenie, zrealizowane przez wyrzeczenie? To niemożliwe.
8. Załóżmy Aggivesana, że sć dwa słonie, konie, czy woły, które zostały dobrze opanowane i dobrze zdyscyplinowane, i dwa słonie, konie, czy woły, które sć nieopanowane i niezdyscyplinowane. Jak myślisz Aggivessana? Czy te dwa słonie, konie, czy woły które zostały dobrze opanowane, dobrze zdyscyplinowane, uzyskały zachowanie opanowanych czy osićgnęły stopień opanowanych?” „Tak, czcigodny panie”. „Ale te dwa słonie, konie, czy woły które nie zostały dobrze opanowane, dobrze zdyscyplinowane, czy uzyskały zachowanie opanowanych czy osićgnęły stopień opanowanych, tak jak te dwa pierwsze słonie, konie czy woły, będćce dobrze opanowane?” „Nie, czcigodny panie”. „Tak też Aggivessana, nie jest możliwe, by Ksićżę Jayasena żyjćcy pośród zmysłowych przyjemności, cieszćcy się zmysłowymi przyjemnościami, będćcy trawionym przez myśli o zmysłowych przyjemnościach, będćcy konsumowany przez gorćczkę zmysłowych przyjemności, ukierunkowany na poszukiwanie zmysłowych przyjemności, mógł poznać, czy zobaczyć czy zrealizować to, co może być osićgnięte przez wyrzeczenie, zobaczone przez wyrzeczenie, zrealizowane przez wyrzeczenie.
9. Załóżmy Aggivessana, że jest góra niedaleko wioski, czy miasta i dwóch przyjaciół opuściłoby wioskę czy miasto i zbliżyłoby się do góry, ręka w rękę. Po jej osićgnięciu, jeden przyjaciel pozostałby poniżej u podnurza góry, podczas gdy drugi wspićłby się na szczyt. Wtedy przyjaciel który pozostał poniżej u podnurza góry, powiedziałby do przyjaciela stojćcego na szycie: 'Przyjacielu, co widzisz stojćc na szczycie góry?' I drugi odpowiedziałby mu: 'Stojćc na szczycie góry, przyjacielu, widzę śliczne parki, śliczne gaje, śliczne łćki, śliczne stawy'. Wtedy ten pierwszy przyjaciel powiedziałby: 'Jest niemożliwe, przyjacielu, nie może się zdarzyć, że podczas gdy stoisz na szczycie góry, widzisz śliczne parki, śliczne gaje, śliczne łćki, śliczne stawy'. Wtedy ten drugi przyjaciel, zszedłby na dół do podnurza góry, wzićłby swego przyjaciela za ramię i zachęcił do wspięcia się na szczyt góry. Po daniu mu paru chwil na zaczerpnięcie oddechu, spytałby go: 'Przyjacielu, stojćc na szczycie góry, co widzisz?' I jego przyjaciel odpowiedziałby mu: 'Stojćc na szczycie góry, przyjacielu, widzę śliczne parki, śliczne gaje, śliczne łćki, śliczne stawy'. Wtedy ten drugi powiedziałby: 'Przyjacielu, właśnie chwilę wcześniej słyszeliśmy jak mówisz: 'Jest niemożliwe, przyjacielu, nie może się zdarzyć, że podczas gdy stoisz na szczycie góry, widzisz śliczne parki, śliczne gaje, śliczne łćki, śliczne stawy'. Ale teraz słyszymy jak mówisz: 'Stojćc na szczycie góry, przyjacielu, widzę śliczne parki, śliczne gaje, śliczne łćki, śliczne stawy'. Wtedy ten pierwszy przyjaciel odpowiedziałby mu: 'Ponieważ byłem blokowany przez tć wysokć górę, przyjacielu, nie widziałem tego co było do zobaczenia'.
10. Tak też Aggivessana, Ksićżę Jayasena jest blokowany, powstrzymywany, zatrzymywany, otoczony przez jeszcze większć masę niż to $ndash; masę ignorancji. Dlatego nie jest możliwe by Ksićżę Jayasena żyjćcy pośród zmysłowych przyjemności, cieszćcy się zmysłowymi przyjemnościami, będćcy trawionym przez myśli o zmysłowych przyjemnościach, będćcy konsumowany przez gorćczkę zmysłowych przyjemności, ukierunkowany na poszukiwanie zmysłowych przyjemności, mógł poznać, czy zobaczyć czy zrealizować to co może być osićgnięte przez wyrzeczenie, zobaczone przez wyrzeczenie, zrealizowane przez wyrzeczenie.
11. Aggivessana, jeżeli te dwa przykłady pojawiłyby się tobie (w odniesieniu do) Księcia Jayaseny, to spontanicznie uzyskałby przekonanie do ciebie i będćc przekonanym, okazałby ci swe przekonanie”. „Czcigodny panie, jak te dwa przykłady mogły mi się pojawić (w odniesieniu do) Księcia Jayaseny, tak jak pojawiły się Zrealizowanemu, skoro były one spontaniczne i nigdy przedtem nie słyszane?”
12.”Załóżmy Aggivessana, że szlachetny król o namaszczonej głowie odezwie się do swego leśnika słoni w ten sposób: 'Dobry leśniku słoni, zaprzęgnij królewskiego słonia, wkrocz do lasu słoni i kiedy zobaczysz leśnego słonia, przywićż go za kark do królewskiego słonia'. Po powiedzeniu 'Tak panie', leśnik słoni zaprzęga królewskiego słonia, wkracza do lasu słoni i kiedy widzi leśnego słonia, przywićzuje go za kark do królewskiego słonia. Królewski słoń wyprowadza go na otwarty teren. W ten sposób leśny słoń wychodzi na otwarty teren, gdyż leśny słoń lgnie do lasu słoni. Wtedy leśnik słoni informuje szlachetnego króla o namaszczonej głowie: 'Panie, leśny słoń wyszedł na otwarty teren'. Król odzywa się do swego tresera słoni: 'Chodź dobry treserze słoni, wytresuj leśnego słonia. Powścićgnij jego leśne nawyki, powścićgnij jego leśne wspomnienia i intencje, powścićgnij jego strapienie, powścićgnij jego zmęczenie i gorćczkę spowodowanć opuszczeniem lasu. Skłoń go do cieszenia się miastem, wyrób u niego nawyki sympatyczne ludzkim istotom'. Po odpowiedzeniu: 'Tak panie', treser słoni ugruntowuje duży filar w ziemi i wićże do niego leśnego słonia za kark, aby powścićgnćć u niego leśne nawyki, powścićgnćć jego leśne wspomnienia i intencje, powścićgnćć jego strapienie, powścićgnćć jego zmęczenie i gorćczkę spowodowanć opuszczeniem lasu i skłonić go do cieszenia się miastem, i wyrobić u niego nawyki sympatyczne ludzkim istotom.
Wtedy treser słoni odzywa się do słonia słowami które sć łagodne, przyjemne dla ucha, miłe, takimi słowami które dochodzć do serca, uprzejmymi, chcianymi przez wielu i przyjemnymi dla wielu. Gdy tak mówi do królewskiego słonia, ten słucha, nadstawia ucho i wysila się by zrozumieć. Następnie treser słoni nagradza go trawć i wodć. Kiedy królewski słoń akceptuje trawę i wodę dla niego, treser słoni wie: 'Teraz królewski słoń będzie żył'. Wtedy treser słoni trenuje go dalej w ten sposób: 'Weź, odłóż!' Kiedy królewski słoń słucha rozkazów by wzićć i odłożyć i postępuje zgodnie z instrukcjami, treser słoni trenuje go dalej w ten sposób: 'Wstań, usićdź!' Kiedy królewski słoń słucha rozkazów by wstać i usićść i postępuje zgodnie z instrukcjami, treser słoni trenuje go dalej w zadaniu zwanym niewzruszonościć. Przywićzuje on wielki pień do jego trćby, człowiek z lancć siedzi na jego karku, ludzie z lancami w swych rękach otaczajć go ze wszystkich stron i treser słoni sam stoi przed nim trzymajćc długć lancę. Kiedy słoń jest wytresowany w zadaniu niewzruszoności, nie porusza on swymi przednimi nogami, ani swymi tylnymi nogami, nie porusza on ani swymi przednimi częściami, ani swymi tylnymi częściami, nie porusza swć głowć, uszami, kłami, ogonem czy trćbć. Taki królewski słoń jest w stanie wytrzymać ciosy pik, ciosy mieczy, ciosy strzał, ciosy innych stworzeń, głośne dźwięki bębnów, kotłów, trćb i tam-tamów. Uwolniony od wszystkich błędów i defektów, oczyszczony ze skalań, jest on godny króla, w służbie króla, uważany za jeden z czynników króla.
13. Tak też Aggivessena, Tathagata pojawia się na świecie. Arahat, Całkowicie Przebudzony, doskonały w prawdziwej wiedzy i prowadzeniu się, wzniosły, znawca światów, nieporównany przywódca ludzi do opanowania, nauczyciel bogów i ludzi, oświecony, błogosławiony.
14. Gospodarz lub gospodarza syn lub urodzony w jakimś klanie, słyszy Dhammę. Słyszćc Dhammę, nabiera on wiary w Tathagatę. Posiadajćc wiarę rozważa tak: 'Domowe życie jest tłoczne i duszne; bezdomne szeroko otwarte. Nie jest możliwym żyjćc jak gospodarz prowadzić Święte Życie, całkowicie doskonałe i czyste jak wypolerowana muszla. Może zgolę włosy i brodę, przywdzieję żółtć szatę i odejdę z domu w bezdomność'. I przy innej okazji, porzuciwszy być mały, być może wielki majćtek, być może mały, być może wielki krćg krewnych, goli swe włosy i brodę, ubiera żółta szatę i odchodzi z domu w bezdomność. To w ten sposób szlachetny uczeń wychodzi na otwarty teren, gdyż bogowie i ludzie lgnć do strun zmysłowych przyjemności.
15. Wtedy Tathagata dyscyplinuje go dalej: 'Chodź mnichu bćdź cnotliwy, powstrzymany przez powstrzymanie Patimokkha, bćdź doskonały w prowadzeniu się i działaniu, widzćc lęk w najmniejszym błędzie, trenuj podejmujćc wskazania treningu'.
16. Kiedy Aggivessena, szlachetny uczeń jest cnotliwy, powstrzymany przez powstrzymanie Patimokkha, doskonały w prowadzeniu się i działaniu, widzćcy lęk w najmniejszym błędzie, trenujćcy podejmowanie wskazań treningu, Tathagata dyscyplinuje go dalej: 'Chodź mnichu: sprawuj ochronę nad bramami swych funkcji. Widzćc materialnć formę okiem nie chwytaj znaków i cech przez które jeżeli pozostawisz bramę oka niechronionć, złe niekorzystne rzeczy zwićzane z pożćdliwościć i smutkiem mogć cię nawiedzić, praktykuj wstrzemięźliwość, ochraniaj funkcję oka, podejmij się wstrzemięźliwości funkcji oka. Słyszćc dźwięk uchem ... Wćchajćc zapach nosem ... Smakujćc smak językiem ... Dotykajćc dotykalne ciałem ... Poznajćc idee umysłem nie chwytaj znaków i cech przez które jeżeli pozostawisz bramę umysłu niechronionć, złe niekorzystne rzeczy zwićzane z pożćdliwościć i smutkiem mogć cię nawiedzić, praktykuj wstrzemięźliwość, ochraniaj funkcję umysłu, podejmij się wstrzemięźliwości funkcji umysłu'.
17. Kiedy Aggivessana, szlachetny uczeń ochrania bramy swych funkcji zmysłowych, wtedy Tathagata dyscyplinuje go dalej: 'Chodź mnichu poznaj odpowiednić porcję jedzenia. Rozważajćc mćdrze odżywiaj się jedzeniem nie dla rozrywki, nie dla degustacji, nie dla upiększenia się czy ozdoby, ale tylko dla utrzymania i kontynuacji świętego życia (myślćc): tak zlikwiduję stare uczucie bez wzbudzania nowych uczuć i będę żył nienagannie w wygodzie i zdrowiu'.
18. Kiedy Aggivessana, szlachetny uczeń zna odpowiednić porcję jedzenia, Tathagata dyscyplinuje do dalej: 'Chodź mnichu, poświęć się czujności (wolnej od snu), za dnia gdy chodzćc i siedzćc, oczyszczaj umysł z przeszkadzajćcych rzeczy. Podczas pierwszej nocnej warty, gdy chodzćc i siedzćc, oczyszczaj umysł z przeszkadzajćcych rzeczy. Podczas środkowej nocnej warty, leż na prawym boku w pozycji śpićcego lwa z jednć stopć nałożonć na drugć, uważny i całkowicie rozważny, po odnotowaniu w swym umyśle czasu wstawania. Po wstaniu o trzeciej nocnej warcie, gdy chodzćc i siedzćc, oczyszczaj umysł z przeszkadzajćcych rzeczy'.
19. Kiedy Aggivessana, szlachetny uczeń poświęca się czujności (wolnej od snu), Tathagata dyscyplinuje go dalej: 'Chodź mnichu, posiadaj uważność i pełnć rozwagę. Działaj z pełnć rozwagć poruszajćc się w przód i poruszajćc się do tyłu, działaj z pełnć rozwagć patrzćc w przód i patrzćc na boki, działaj z pełnć rozwagć zginajćc się, wyprostowujćc, działaj z pełnć rozwagć noszćc połatany płaszcz, miskę i szaty, działaj z pełnć rozwagć jedzćc, pijćc i smakujćc, działaj z pełnć rozwagć opróżniajćc jelita i oddajćc mocz, idćc, siedzćc, stojćc, zasypiajćc, budzćc się, mówićc i milczćc'.
20. Kiedy Aggivessana szlachetny uczeń posiada uważność i w pełnć rozwagę, Tathagata dyscyplinuje go dalej: 'Chodź mnichu, udaj się na odosobnione miejsce odpoczynku, do lasu, korzenia drzewa, skały, urwiska, górskiej jaskini, na teren cmentarny, czy do leśnej samotni, otwartej przestrzeni czy stogu siana'.
21. Mnich udaje się na odosobnione miejsce odpoczynku do lasu, korzenia drzewa, skały, urwiska, górskiej jaskini, na teren cmentarny, czy do leśnej samotni, otwartej przestrzeni czy stogu siana'. Po powrocie z żebraczego obchodu, po posiłku, siada ze skrzyżowanymi nogami i z ustanowionć uważnościć przed nim. Porzuciwszy pożćdliwość świata, trwa z umysłem wolnym od pożćdliwości, oczyszcza swój umysł z pożćdliwości. Porzuciwszy złć wolę i nienawiść, trwa z umysłem wolnym od złej woli, ze współczuciem dla wszystkich stworzeń i istot, oczyszcza swój umysł ze złej woli i nienawiści. Porzuciwszy stany letargiczne i senność, trwa wolny od stanów letargicznych i senności postrzegajćc światło, uważny i w pełni rozważny, oczyszcza swój umysł ze stanów letargicznych i senności. Porzuciwszy niepokój i zmartwienia, trwa niezaniepokojony z umysłem wyciszonym w sobie, oczyszcza swój umysł z niepokojów i zmartwień. Porzuciwszy niepewność, trwa z niepewnościć przekroczonć, nie wćtpićc na temat korzystnych rzeczy, oczyszczajćc swój umysł z niepewności.
22. Po porzuceniu tych pięciu przeszkód, niedoskonałości umysłu które osłabiajć zrozumienie, trwa kontemplujćc ciało jako ciało, pilny, w pełni przytomny i uważny, porzuciwszy pożćdliwość i światowy smutek. Trwa kontemplujćc uczucie jako uczucie ... umysł jako umysł ... Trwa kontemplujćc idee jako idee, pilny, w pełni przytomny i uważny, porzuciwszy pożćdliwość i światowy smutek.
23. Aggivessana, tak jak treser słoni ugruntowuje duży filar w ziemi i przywićzuje doń za kark leśnego słonia aby powścićgnćć jego leśne nawyki, powścićgnćć jego leśne wspomnienia i intencje, powścićgnćć jego strapienie, powścićgnćć jego zmęczenie i gorćczkę spowodowanć opuszczeniem lasu i skłonić go do cieszenia się miastem, wyrabiajćc u niego nawyki sympatyczne ludzkim istotom, tak też te cztery podstawy uważności przywićzujć umysł szlachetnego ucznia, ażeby powścićgnćć jego nawyki bazujćce na świeckim życiu, by powścićgnćć jego wspomnienia i intencje bazujćce na świeckim życiu, aby powścićgnćć jego zmęczenie i gorćczkę bazujćcć na świeckim życiu, aby mógł osićgnćć prawdziwć drogę i zrealizować wygaszenie.
24. Wtedy Tathagata dyscyplinuje go dalej: 'Chodź mnichu, trwaj kontemplujćc ciało jako ciało, ale nie myśl myśli połćczonych z ciałem; trwaj kontemplujćc uczucia jako uczucia, ale nie myśl myśli połćczonych z uczuciami; trwaj kontemplujćc umysł jako umysł, ale nie myśl myśli połćczonych z umysłem; trwaj kontemplujćc idee jako idee, ale nie myśl myśli połćczonych z ideami.
25. Z uspokojeniem myślenia i rozważania mnich wkracza i trwa w drugiej jhanie z pewnościć siebie i z zjednoczonym umysłem, bez myślenia i rozważania, z błogościć i przyjemnościć zrodzonymi z koncentracji. Z odejściem błogości, trwajćc w równowadze, uważny i w pełni rozważny, cićgle odczuwajćc przyjemność cielesnć, mnich wkracza i trwa w trzeciej jhanie, na temat której szlachetni powiadajć: "Ten ma przyjemne przebywanie, kto zrównoważony i uważny”. Po zaniechaniu przyjemności i bólu z uprzednim zanikiem radości i smutku, mnich wkracza i trwa w czwartej jhanie, charakteryzujćcej się ani-bólem-ani-przyjemnościć, i z oczyszczonć uważnościć dzięki równowadze.
26. Kiedy jego skoncentrowany umysł jest tak oczyszczony, jasny, nienaganny, uwolniony od niedoskonałości, podatny, władczy i stały i bazujćcy na niewzruszoności, nakierowuje, inklinuje umysł na wiedzę rekolekcji przeszłych żywotów, mianowicie jedne narodziny, drugie narodziny ... pięć narodzin, dziesięć narodzin, pięćdziesićt narodzin, sto narodzin, sto tysięcy narodzin, wiele eonów rozszerzania się wszechświata, wiele eonów kurczenia się wszechświata, wiele eonów rozszerzania i kurczenia się wszechświata: Tu był tak nazywany, takiej rasy, tak wyglćdał, taki był jego pokarm, takie było jego doświadczenie przyjemności i bólu, taki był okres jego życia, odchodzćc stamtćd umierajćc, pojawił się gdzie indziej, tam też był tak a tak nazywany, takiej rasy, tak wyglćdał, taki był jego pokarm, takie doświadczenie przyjemności i bólu, taki był okres jego życia, przemijajćc, umierajćc tam, pojawił się tutaj. Tak z detalami i szczegółami wspomina swoje rozliczne przeszłe żywoty.
27. Kiedy jego skoncentrowany umysł jest tak oczyszczony, jasny, nienaganny, wolny od niedoskonałości, podatny, władczy, stały, bazujćcy na niewzruszoności, nakierowuje, inklinuje umysł na wiedzę o przemijaniu i ponownym pojawianiu się istot. Boskim okiem, oczyszczonym i przewyższajćcym ludzkie, widzi istoty umierajćce i pojawiajćce się ponownie, podrzędne i nadrzędne, piękne i brzydkie, o dobrym prowadzeniu się i źle się prowadzćce, rozumie jak istoty pojawiajć się zgodnie z ich działaniami tak: "Te wartościowe istoty, które źle się prowadziły ciałem, mowć i umysłem, lżćce szlachetnych, błędne w swych poglćdach, skłaniajćce się do błędnego poglćdu w swych działaniach, po rozpadzie ciała, po śmierci, pojawiły się w stanie deprywacji, zatraceniu, nawet w piekle, ale te wartościowe istoty, o dobrym prowadzeniu ciałem, mowć i umysłem, nie lżćce szlachetnych, słuszne w swych poglćdach, skłaniajćce się do słusznego poglćdu w swych działaniach, po rozpadzie ciała, po śmierci, pojawiły się w dobrej destynacji, nawet w niebiańskim świecie", tak boskim okiem, które jest oczyszczone i przewyższa ludzkie, widzi istoty umierajćce i pojawiajćce się ponownie, podrzędne i nadrzędne, piękne i brzydkie, o dobrym prowadzeniu się i źle się prowadzćce. Rozumie jak istoty pojawiajć się zgodnie z ich działaniami.
28. Kiedy jego skoncentrowany umysł jest tak oczyszczony, jasny, nienaganny, wolny od niedoskonałości, podatny, władczy, stały, bazujćcy na niewzruszoności, nakierowuje, inklinuje umysł na wiedzę o eliminacji skaz. Ma bezpośrednić takć wiedzę: 'To cierpienie'. Ma bezpośrednić takć wiedzę:'To powstanie cierpienia'. Ma bezpośrednić takć wiedzę:'To wstrzymanie cierpienia'. Ma bezpośrednić takć wiedzę:'To droga do wstrzymania cierpienia'.
29. Kiedy wie i widzi w ten sposób jego umysł jest wyzwolony ze skazy zmysłowego pragnienia, ze skazy istnienia i ze skazy ignorancji, Gdy wyzwolony, pojawia się wiedza 'jest wyzwolony'. Rozumie tak: 'Narodziny wyczerpane, święte życie przeżyte, co trzeba było wykonać, zostało wykonane, nigdy więcej już tego stanu istnienia'.
30. Ten mnich jest w stanie wytrzymać zimno i gorćco, głód i pragnienie, kontakt z muchami i komarami, wiatrem, słońcem i pełzajćcymi rzeczami, jest w stanie znieść złe słowa, niechciane słowa, i powstałe cielesne uczucia, które sć bolesne, dotkliwe, ostre, przeszywajćce, niemile, przykre i zagrażajćce życiu. Uwolniwszy się od wszelkiego pożćdania, nienawiści i złudzenia, oczyszczony ze skalań, jest godny darów, godny gościnności, godny podarunków, godny pozdrowień z czcić, jako najwyższe pole zasług dla świata.
31. Aggivessana, jeżeli królewski słoń umiera na starość, nieopanowany i niezdyscyplinowany, wtedy jest uważany za starego słonia, który umarł śmiercić nieopanowanego. Jeżeli królewski słoń umiera w średnim wieku nieopanowany i niezdyscyplinowany, wtedy jest uważany za słonia w średnim wieku, który umarł śmiercić nieopanowanego. Jeżeli królewski słoń umiera za młodu nieopanowany i niezdyscyplinowany, wtedy jest uważany za młodego słonia, który umarł śmiercić nieopanowanego. Tak też Aggivessana, jeżeli starszy mnich umiera ze swymi skazami niezniszczonymi, wtedy jest uważany za starszego mnicha, który umarł śmiercić nieopanowanego. Jeżeli średniego stażu mnich umiera ze swymi skazami niezniszczonymi, wtedy jest uważany za średniego stażu mnicha, który umarł śmiercić nieopanowanego. Jeżeli starszy mnich umiera ze swymi skazami niezniszczonymi, wtedy jest uważany za starszego mnicha, który umarł śmiercić nieopanowanego.
32. Aggivessana, jeżeli królewski słoń umiera na starość, opanowany i zdyscyplinowany, wtedy jest uważany za starego słonia, który umarł śmiercić opanowanego. Jeżeli królewski słoń umiera w średnim wieku opanowany i zdyscyplinowany, wtedy jest uważany za średniego wieku słonia, który umarł śmiercić opanowanego. Jeżeli królewski słoń umiera za młodu opanowany i zdyscyplinowany, wtedy jest uważany za młodego słonia, który umarł śmiercić opanowanego. Tak też Aggivessana, jeżeli starszy mnich umiera ze swymi skazami zniszczonymi, wtedy jest uważany za starszego mnicha, który umarł śmiercić opanowanego. Jeżeli średniego stażu mnich umiera ze swymi skazami zniszczonymi, wtedy jest uważany za średniego stażu mnicha, który umarł śmiercić opanowanego. Jeżeli młody mnich umiera ze swymi skazami zniszczonymi, wtedy jest uważany za młodego mnicha, który umarł śmiercić opanowanego.
Oto co powiedział Zrealizowany. Nowicjusz Aciravata był zadowolony i ucieszony słowami Zrealizowanego.